Vallen en weer opstaan

Het gesprek

Het is alweer twee weken geleden dat ik het evaluatiegesprek heb gehad op mijn werk waarbij de vraag werd gesteld of ik wel of geen contract kon krijgen. Het was een prettig, respectvol gesprek en ik kreeg complimenten dat ik me zo goed inzet en betrokken ben bij de bewoners. Ik heb een gunfactor waardoor ze me heel graag een contract zouden willen geven. Echter door de constant wisselende situaties in het verzorgingshuis is dit voor mij niet de juiste werkplek. Ik heb moeite met schakelen en overzicht houden en ik ben gebaat bij een vaste structuur. In een verzorgingshuis zijn er teveel verschillende factoren waardoor ik meer moeite heb met het overzicht te behouden.

Teleurstelling

Ja ik ben natuurlijk teleurgesteld. Het afgelopen half jaar heb ik me er op gericht om hier in dienst te komen. Voor het eerst sinds lange tijd voelde een contract en een betaalde baan binnen handbereik.

Het is afgezien van de wisselende situaties een werkplek met lieve begripvolle collega’s en bewoners en de sfeer is altijd prettig.

Ik heb veel geleerd en ben weer gegroeid. Ik kan nu zelfstandig activiteiten opzetten en uitvoeren met de bewoners.

Ik ga op een andere werkplek kijken of dit een passender omgeving is voor mij maar hier zal ik ook weer de tijd voor moeten nemen om te wennen.

Gesprek

Ik heb volgende week woensdag een gesprek bij een nieuwe organisatie, deze zit in Driebergen dat is dus lekker dichtbij. De doelgroep is voor mensen met een verstandelijke beperking en autisme dus weer heel anders dan ouderen met dementie.

Ik beschouw het als een uitdaging om nieuwe dingen te leren over deze doelgroep.

Dit zal een werkervaringsplek worden dus voorlopig nog niet betaald.

Structuur

‘De laatste weken ben ik vrijwilligerswerk blijven doen bij het verzorgingshuis. Dit gaat echter met vallen en opstaan. Omdat ik hier nu weg ga merk ik dat ik het moeilijk vind om de structuur aan te houden van 3 dagen werken. Ik ben veel aan het piekeren en heb ook meer last van hoofdpijn. Ik val terug in oude gewoontes om mijn dagen te verzetten. Dit is vervelend en lastig voor collega’s omdat ze zo niet op me kunnen rekenen. Dit besef ik heel goed en dit frustreert me, maar ik merk ook dat ik tijd nodig heb voor mezelf om alles op een rijtje te zetten. Ik wil de nieuwe werkplek met frisse moed in gaan. Ik vind het eng om ergens anders opnieuw te beginnen. Ik weet zo goed waar ik tegenaan ga lopen en kan hier beter mee omgaan, maar zullen de collega’s hier net zo begripvol mee omgaan?

Afstand

Kortom reïntegreren valt me niet mee. Ik heb nog steeds een grote afstand tot de arbeidsmarkt. Gelukkig helpt het reïntegratiebedrijf mij goed en zij begrijpt ook heel goed mijn problemen en waar ik tegenaan loop. Het is fijn en belangrijk om een coach te hebben die je goed kan ondersteunen. Vooralsnog blijf ik veel over mezelf leren en me ontwikkelen op eigen tempo. Voor nu moet ik goed naar mezelf luisteren en de rust en tijd nemen die ik nodig heb. En wie weet is de nieuwe werkplek wel een veel betere omgeving voor mij. Ik heb altijd interesse gehad om met mensen met een beperking te werken omdat ik hier affiniteit mee heb. We zullen zien wat de toekomst brengt!