donderdag 21 september 2017

Wajongers help ons vooruit en niet achteruit!

Wajongers help ons vooruit en niet achteruit!!

Ik heb nogal een roerige periode achter de rug. In korte tijd is er best veel gebeurd. Zo ben ik gestopt met werken bij het verzorgingstehuis. Ik vond het moeilijk om afscheid te nemen vooral van de bewoners. Ik heb dit dan ook niet ‘officieel’ gedaan. In augustus heb ik twee staaroperaties gehad en ging mijn laptop definitief stuk. Kortom er gebeurde van alles tegelijk wat ik moest verwerken.

Kom maar op met die baan!
Toen ik in januari 2016 klaar was met mijn opleiding Maatschappelijke zorg mbo 3 dacht ik: Yes! Kom maar op met die baan! Als ik er nu op terugkijk denk ik: wat was ik eigenlijk naïef. Als je klaar bent met je opleiding begint de zoektocht eigenlijk pas echt. Gelukkig was ik wel zo slim om een re integratietraject in de arm te nemen waardoor ik niet geheel zelfstandig op sollicitaties hoefde te reageren. Ervaringen in het verleden hebben immers bewezen dat ik hier op stuk loop.

Arbeidsvermogen
Ik vergeleek mezelf met klasgenoten die al een baan hadden gevonden maar realiseerde me tegelijkertijd dat ik meer tijd nodig heb en mezelf dit mag geven. Wel kwam er meer druk op de ketel doordat ik een brief vh UWV kreeg waarin ik vanaf 2018 5% gekort wordt op mijn uitkering omdat ik Arbeidsvermogen heb. Och ik had nog wel even de tijd dacht ik voor die tijd zou ik vast wel wat vinden.

Omgaan met tegenslag
En ja even leek het erop dat ik deze kans zou krijgen bij het verzorgingstehuis. Helaas kwam ik er na een half jaar achter dat dit toch niet de juiste plek was. Er waren teveel verschillende situaties, familie en  diverse activiteiten waardoor ik veel moeite had met het overzicht. Het voelde als weer een afwijzing, opnieuw een tegenslag. Ik kwam in een put terecht en moest de tijd nemen om alles op een rijtje te krijgen. Wilde ik nog wel een betaalde baan? Zou ik dit überhaupt ooit aankunnen in deze prestatiegerichte maatschappij? Ik wil zo ontzettend graag maar misschien moet ik ‘tevreden’ zijn met alleen vrijwilligerswerk?
Het is moeilijk om zo geconfronteerd te worden met wat je niet kunt en wat niet lukt.
Zeker omdat ik dacht eindelijk werk gevonden te hebben waar ik gelukkig van wordt en waar ik talenten in heb.

Zoektocht naar de ideale werkplek!
Echter ben ik er nog lang niet. Ik ben nog volop bezig met onderzoeken wat voor mij de juiste werkplek is. Misschien is een verzorgingsinstelling te onoverzichtelijk. Er zijn veel verschillende situaties en prikkels waar ik moeite mee heb. Dan zou je terug komen op een dagbehandeling of ontmoetingsplek. Hier is alles gestructureerder en kun je je dag beter zelf indelen. Dit is iets waar ik me de komende tijd meer op ga richten.

Een wonder?
Helaas komt 2018 steeds dichterbij. Voor die tijd ga ik het niet ‘redden’ om de juiste plek te vinden en ik wil mezelf ook niet meer zo onder druk zetten.
Ik hoop zo op een wonder dat het kabinet toch besluit om de 5% te schrappen. Het is gewoon niet eerlijk. Zeker als ik dan lees dat het Koningshuis volgend jaar weer 900.000 euro duurder wordt dan denk ik dat geld kan veel beter naar de kwetsbare doelgroepen zoals de Wajong, ouderen en de zorg om maar wat te noemen.

T is niet eerlijk en niet reëel om te blijven bezuinigen op arbeidsgehandicapten. We hebben een grote steun in de rug nodig ipv nog een duw richting de afgrond! Help ons vooruit en niet achteruit!

2 opmerkingen: