maandag 10 november 2014

Vroeger en nu


Afgelopen weekend was het een gezellige drukte hier in huis want mijn zus was met haar gezin over gekomen uit Texel. Ze heeft 3 dochters van 6, 5 en 1.5 jaar oud. Toen ik hoorde dat ze dit weekend zouden komen was ik eerst uiteraard blij om mijn familie weer te zien. Tot ik bedacht dat ik de komende week erg druk ben met examens en mijn stage toen schoot ik lichtelijk in de stress. In paniek belde ik goede vrienden op of ik misschien een nachtje bij hun mocht komen logeren zodat ik wat meer rust zou hebben. Want 3 kleine kinderen  is voor mij wel heel veel prikkels. Ik zag mezelf al weer gillend weg rennen..


Vroeger en nu

Ik weet nog goed dat ik vroeger verjaardag drukte altijd heel moeilijk vond. Ik was eerst blij als het feest was, maar dan ineens werd het te veel. Vaak voelde ik me buiten gesloten en werd ik daar diep ongelukkig van. Voor mijn gevoel kon ik niet net als iedereen mee doen. Ik kon niet met dat gevoel omgaan en vluchtte dan naar boven. Ik snapte mezelf niet: waarom deed ik toch zo moeilijk? Het is ook heel moeilijk te omvatten als je nog zo jong bent.

Het had niet alleen zijn weerslag op mij, het was voor mijn hele familie lastig om mee om te gaan. Mijn familie wilde mij graag betrekken bij het feest en vonden het lastig om mij te begrijpen. Pas veel later toen ik al volwassen was begreep ik hoe het kwam en kon ik het uitleggen aan anderen.


Ik en vcfs
Toen ik begin 20 was zat ik in therapie bij een pyschiater die gespecialiseerd is in vcfs. Ik had het erg moeilijk met mezelf. Zij heeft me uitgelegd dat ik er niks aan kon doen als  situaties me overweldigde. Het kwam door mijn prikkel gevoeligheid. Dat ik zo ontzettend gevoelig ben, komt door het vcfs. Bij mij komt alles 10 keer harder binnen dan bij een ander. Dit maakt situaties voor mij vaak onoverzichtelijk. Pas jaren later leerde ik hier mee om te gaan toen ik begreep hoe mijn energie werkt.

Grenzen aan geven
Sinds ik bezig ben met de opleiding Maatschappelijke zorg heb ik nog veel beter geleerd om mijn grenzen aan te geven. Omdat ik een werk en school ritme heb kan ik meer aan. Het was natuurlijk even afwachten of het niet allemaal te veel zou zijn, maar gelukkig kan ik mijn grenzen hier in aan passen. Ik weet immers hoeveel energie een dag school en een dag stage kost en kan dit overzien. Dus toen ik vrijdag moe thuis kwam van een hele week school en stage had ik me er al op voorbereid dat het huis vol zou zijn. En eigenlijk was het vooral heel leuk om iedereen weer te zien. Het ging als vanzelf!

Vertrouwen!
 Inmiddels is het weekend alweer achter de rug en kijk ik er op terug met een heel tevreden en trots gevoel. Ik heb niet een keer het gevoel gehad dat het mij overweldigde. Als ik even rust nodig had kon ik gewoon mijn eigen gang gaan. Ik kan dus veel beter omgaan met drukte en dat geeft weer moed en zelfvertrouwen. Zondags kwam ook mijn andere zus met haar dochter op visite en was het huis helemaal gezellig druk. Ik weet nu dat ik meer aan kan dan ik denk en ik wil proberen minder te doemdenken. Ik ga met meer vertrouwen de komende periode tegemoet!



Geen opmerkingen:

Een reactie posten