Dromen, durven, doen?

Woensdag 15 maart
Vandaag heb ik een inspirerend gesprek gehad met Jobstap. Ik heb gezegd dat ik een andere richting op wil dan administratie. Ik vertelde dat ik mijn passie in het schrijven heb gevonden, maar hoe krijg je zoiets betaald?
Dan zoek je toch weer in het onderwijs namelijk de HBO Journalistiek. Qua niveau zou ik dat misschien wel aankunnen maar dan heb je nog andere aspecten die hierbij komen kijken.

Door de beperking die ik heb, vcfs ben Ik wat langzamer met dingen aanleren. Wat voor een ander vanzelfsprekend is, is het voor mij niet.
Daarnaast ben ik uitermate gevoelig. Als er privé zaken niet lekker lopen ben ik daardoor best een tijdje van slag en kan ik me niet concentreren. dat heeft me in mijn werk al vaker dwars gezeten. Zou ik daar begrip voor krijgen als ik voor een hoger niveau ga? dan verwachten ze namelijk wel weer dat je alles kunt.
Daarnaast moet ik altijd goed op mijn grenzen en planning letten. Als er veel prikkels en onverwachte situaties zijn ben ik sneller van slag. Dan heb ik geen energie meer en kan ik niet doen wat ik wil doen.

Uitdaging
Bij mij is het plaatje altijd heel moeilijk te begrijpen. Ik wordt vaak overschat of onderschat. Als ik wordt onderschat moet ik mezelf bewijzen en vechten dat ik meer kan. Wordt ik echter overschat dan hobbel ik achter de feiten aan en loop ik weer een faal ervaring op. Dat wil ik voorkomen! Hoe vind ik hier nu een balans in? Ik wil zo graag laten zien dat ik meer kan dan me tot nu toe gegeven is! Maar ik wil niet mezelf overschatten.

Het is zo moeilijk. Wat is verstandig? Altijd een stapje terug blijven doen? Of toch voor die droom gaan? Of zal ik gewoon verder gaan met schrijven zoals ik nu doe en niet hoger inzetten dan ik aankan? Maar ik wil zo graag! Ik heb altijd gedroomd om toch een niveau hoger te gaan. Nu krijg ik de kans. Oh die tegenstrijdige gevoelens. Je zou er gek van worden...

En het cirkeltje is rond...
Ik weet in ieder geval dankzij de Broekriem activiteiten dat ik de richting SPW op wil gaan. Ik vind het erg leuk om activiteiten te helpen begeleiden. Nu maar hopen dat mijn beperking me niet in de weg gaat zitten bij deze nieuwe route. Het is een lange weg, maar daarom niet minder de moeite waard! 31 ben ik en eindelijk wandel ik (hopelijk) de goede richting op. Of is het toch weer een dwaal route? Ach ja zo blijf je bezig...