Deze week heb ik weer veel nieuwe situaties ervaren. De ene week maak je minder mee dan de andere. Werken met bejaarde mensen is in ieder geval nooit saai.
Ik ben nu alweer een maand bezig met mijn opleiding en tot nu toe gaat het goed. Wel moet ik goed opletten op mijn planning, wanneer doe ik wat. Mijn huishouding en mijn huiswerk is niet altijd makkelijk in te plannen als je 4 volle dagen hebt en een week is dan snel voorbij. Dan is het alweer maandag en denk ik: oeps ik heb mijn huiswerk voor Engels nog niet gedaan..!
De opleiding is nu echt begonnen de opstart weken zijn voorbij. De lessen zijn interessant en uitdagend. Tijdens het eerste uur wordt er vaak gesproken over een onderwerp wat behandeld moet worden. Deze week ging het over presentatie. Best een pittig onderwerp.
We kregen een opdracht om met klasgenoten een opstelling maken van je studiegroepje wie de meeste ruimte in nam en wie niet. Ik vond het erg confronterend. Op school stel ik me namelijk wat rustiger en serieuzer op dan doorgaans het geval is. Dit kwam ook terug bij deze opdracht. Ik werd neergezet als de wat rustigere persoon. Grappig want veel mensen zouden mij juist als druk, sociaal en aanwezig omschrijven. Ik merkte dat ik enigzins van slag was door deze opdracht. Ik vind het lastig dat ik op school nog niet zo goed uit de verf kom in de klas en daardoor meer als ‘de rustige’ wordt ervaren. Ze moesten eens weten!
Ook op mijn werk was het pittig afgelopen week. Ik begeleid smiddags vaak mensen naar de koffie zaal of de dagbesteding. Zo is er een meneer die ik smiddags altijd naar zijn dagbesteding breng. Hij is erg negatief. Hij vindt dat hij erg achteruit gaat en het allemaal niet meer kan. Terwijl hij nog wel achter een rollator kan lopen. Hij zegt bijvoorbeeld steeds: ‘Ik kan niet meer. Ik ben op.’ Hij vroeg dit keer zelfs om een rolstoel. Er was echter geen rolstoel in de buurt en er waren ook geen mensen aan wie ik het kon vragen. Ik besloot dus gewoon een stukje verder te lopen met hem.
Ik heb van collega’s begrepen dat ik er niet altijd op moet ingaan omdat hij vaak toch nog een stuk kan lopen. Nu zakte hij echter door zijn knieën. Ik heb hem instinctief goed opgevangen zodat hij zich niet te erg bezeerd heeft. Ik schrok hier best wel van natuurlijk. Dit was echt een ‘help! moment.’ Gelukkig kwamen er al gauw collega’s bij die hem in een rolstoel hielpen. Ze zeiden dat ik het goed had gedaan, ik heb er voor gezorgd dat hij zich niet bezeerd heeft door bij hem te blijven en hem te ondersteunen toen hij viel.
Zo zie je maar, werken met bejaarde mensen geeft altijd onverwachtte situaties waar je op moet inspringen. Je moet ermee leren omgaan dat er ineens zoiets kan gebeuren. Je weet het wel, maar ik sta er niet te veel bij stil. Pluk de dag zoals ze dan zeggen. Iedere dag is weer anders.
Ach, zo maak ik ook eens wat dingen mee die niet alleen direct met mezelf te maken hebben!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten