De weg kwijt deel 2

Donderdag 11 april

Gister had ik een afspraak bij de organisatie van LSR. dit is een organisatie voor cliënten belangen behartiging. Ik mag voor hun een column schrijven. Dit vind ik natuurlijk een hele eer en ik ben er ook heel blij mee.

Een beetje zenuwachtig stapte ik gister op de bus en de trein om naar Utrecht te reizen waar de locatie gevestigd is. Ik vind het altijd spannend als ik ergens voor de 1e keer naar toe moet. Ik weet dan nooit zo goed welke kant ik op moet etc. Ik had op ov 9292.nl gekeken hoe ik ongeveer moest lopen en ik hoopte dat ik er dan een beetje uit kon komen.

Ik ging er vanuit dat ik, aangezien ik redelijk bekend ben in Utrecht niet zo’n moeite zou moeten hebben met het vinden van de organisatie. Ik stapte uit bij de graad van Roggenweg waar het al meteen mis ging. Ik had geen flauw idee aan welke kant van de straat ik moest zijn en of ik naar links of naar rechts moest.

Op goed geluk ging ik naar de overkant om te kijken welke straat dat was. Ik had geluk het was de straat die op ov informatie stond aangegeven.

Ik liep de straat in maar na een aantal straten begon ik toch zenuwachtig te worden. Ik was vergeten welke straat ik af moest slaan. Ik voelde de paniek alweer omhoog komen. Ik besloot mijn vriend te bellen en te vragen of hij wilde kijken op ov informatie bij welke straat ik ook alweer af moest slaan. Ik bleek een hele andere kant op te moeten. Wat een doolhof! En ik dacht dat ik de weg redelijk wist in Utrecht...

Via de telefoon gaf mijn vriend aanwijzingen hoe ik bij de kanaalweg moest komen. Enigzins gestrest liep ik erheen want het was al tegen 14:00 en ik wilde niet te laat komen. Ik heb er een grote hekel aan als ik te laat op een afspraak kom.

Eindelijk was ik dan op de Kanaalweg. maar nu zag ik nergens huizen met duidelijke nummers er op. Even verderop was een school waar nummer 84 op stond.

Op dat moment zonk de moed in mijn schoenen. Ik was al behoorlijk moe van al het stressen en verkeerd lopen. Ik had geen energie meer om vanaf nr 84 helemaal naar nummer 17 te lopen en ik had geen flauw idee of ik links of rechts moest...

Ik besloot maar te bellen om de afspraak te verzetten. Gelukkig was dat geen probleem. Moe en teleurgesteld ging ik weer naar huis. Later bleek dat ov informatie mij niet de juiste weg had gewezen want ik had vanaf dat punt nog zeker 20 minuten moeten lopen..zet mij ergens neer en ik verdwaal geheid! Ik heb echt een gloeiende hekel aan de weg kwijtraken en ik vind het zo moeilijk om in zo’n situatie rustig en kalm te blijven. Dat is echt nog een leerpunt.

Nu is het zo dat meer mensen met vcfs moeite hebben met het vinden van de weg. Mijn ruimtelijk inzicht is waardeloos. Ik denk dat dit ook weer met het vcfs te maken heeft. Kunnen ze niet gewoon een tomtom voor voetgangers zoals ik uitvinden? Ik denk sowieso dat het tijd is voor mij om mijn rijbewijs eens te gaan halen! Dat zal het al een stuk makkelijker maken denk ik!

Lees hier de weg kwijt deel 1

http://eenandereroute.blogspot.nl/2012/11/de-weg-kwijt_2.html