Waarom Wajongeren?

Toen ik in 2006 een Wajong uitkering aanvroeg had ik geen flauw idee waar ik aan begon. Ik wist wel dat ik financiële zekerheid nodig had. Ik had rust nodig nadat ik een aantal negatieve ervaringen had opgelopen op de arbeidsmarkt.

Vroeger wilde ik altijd graag zelfstandig zijn. Ik wilde laten zien dat ik het wel zelf kon. Wie mij al wat langer volgt kent het verhaal waarschijnlijk al wel, lees anders hier 
http://eenandereroute.blogspot.nl/2012/11/wajongers-geven-de-moed-niet-op.html
Wajongers geven de moed niet op.

Gedurende de jaren dat ik nu deze uitkering heb begon ik langzaam te beseffen wat een enorm etiket er op mijn hoofd werd geplakt met deze uitkering. Want je krijgt deze uitkering immers alleen als je kunt bewijzen dat je afgekeurd ‘moet’ worden omdat je niet goed kan werken.

En dat is precies mijn punt. Want waarom is deze maatschappij er altijd zo op gericht op wat je niet kan? Kan dit niet omgedraaid worden?

Al van jongs af aan wordt je als je ‘anders’ bent geconfronteerd met wat je niet kan. Eerst is daar de diagnose. Het zogenaamde etiketje. Dit scheidt je af van andere kinderen. Ja het is fijn dat het beestje een naampje krijgt, maar waarom wordt daar dan zo’n enorm stempel van gemaakt?

Je hele leven strompel je tegen de vooroordelen die dit etiketje met zich mee brengt. Je moet vechten voor alles waar je recht op hebt. Bewijzen wat je wel of niet kan.

Ik las gister dit artikel http://www.hetkinderpunt.nl/wajong/ van het Kinderpunt over hoe je een Wajong uitkering aan moet vragen. (Niks negatiefs verder over het kinderpunt bedoeld) Ik kreeg er nogal een vervelend gevoel over maar ik kon het niet direct verwoorden. Later bedacht ik me dat het er feitelijk letterlijk staat: je krijgt pas waar je recht op hebt als je kan bewijzen dat je niks kan.

Vind je het dan gek dat veel Wajongers niet gemotiveerd zijn om werk te willen of kunnen aannemen?

Is het raar dat werkgevers liever geen wajongeren aannemen vanwege het risico? Lijkt me niet, ze krijgen deze uitkering immers pas als ze hebben laten zien dat je niks kan.

Hoe moet je dan een werkgever overtuigen dat je wél veel in huis hebt en meer kan dan er gezegd is?

Mijn inziens zjin er verschillende groepen Wajongeren. Zo zjin er mensen die niet willen werken maar ook mensen die heel graag willen maar dit gewoonweg niet kunnen. Zij worden allemaal over 1 kam gescheerd en dat kwetst.

Natuurlijk is het fijn dat deze uitkering er is, ik zelf heb er veel aan gehad. Ik kon eindelijk de tijd en rust nemen die ik nodig had om mezelf verder te ontwikkelen tot waar ik nu ben. Helaas heeft dit wel zijn prijs gekost. Zou de wereld niet mooier zijn als dit kon zonder bloed zweet en tranen?

Je krijgt wat je nodig hebt om jezelf zo goed mogelijk te ontplooien en in je recht te komen.
Want naast je 'etiket' ben je ook gewoon jij!

We hebben nog een lange weg te gaan met z’n allen. Ik draag graag mijn steentje hieraan bij door mensen de ogen te openen. En ondertussen blijf ik verder ontwikkelen en groeien gewoon omdat ik niet meer bij de pakken neer ga zitten ondanks alle vooroordelen. En ik hoop maar dat ik meer mensen kan inspireren om hetzelfde te doen. Laten we met z’n allen ervoor

gaan om te laten zien wat we allemaal wél kunnen!

Positieve reacties kunnen naar @houtsmaanne of Houtsmaanne@hotmail.nl

Wil je meer lezen over Wajong en werken met Wajongers lees dan ook Bianca's aansluitend Blog: http://www.geenbeperking.nl/blogs/13-06-/Mijn_bijdrage_aan_een_inclusieve_arbeidsmarkt.aspx