Een nieuwe route

zondag 8 september 2013

Morgen is de kennismakings dag op school. Ik heb er best zin in om nieuwe mensen te leren kennen. Aan de ene kant vind ik het natuurlijk spannend aan de andere kant vallen mijn zenuwen best mee. De stage is tot nu toe goed gelopen dus waarom zou school niet ook goed gaan? Ik zit beter in mijn vel dan de afgelopen jaren.

Had je mij vroeger toen ik in de puberteit zat verteld dat ik het ooit leuk zou gaan vinden om weer naar school te gaan, dan had ik je voor gek verklaard. Maar het is toch echt zo. Ik heb er zin in om mijn hersens weer te laten kraken. In de paar jaar dat ik op de sociale werkplaats heb gewerkt werd er vooral voor je gedacht. Je hoefde niet zelf na te denken. Dat gaf je het gevoel alsof je inderdaad niks kon terwijl dit absoluut niet zo is.

Niet iedereen op de sociale werkplaats hoeft hetzelfde behandeld te worden denk ik dan. Toch gebeurd dit wel. Als ik vertel dat ik op de sociale werkplaats heb gewerkt weten mensen niet waar ze moeten kijken. Dan denken ze die zal wel niet helemaal lekker zijn. Wat me vooral erg tegen stond is dat je op de Sociale werkplaats net zo behandeld wordt. Ze denken: je zit hier niet voor niets dus zal je wel gek zijn. Vervolgens wordt je niet serieus genomen als je ergens tegen aan loopt. Ik had niet verwacht dat je zo zou worden behandeld. Ik dacht dat er rekening zou worden gehouden met je beperking. Ik weet inmiddels wel beter.

Toen ik in 2012 eindelijk stages mocht lopen kreeg ik een consulente toegewezen die mij net zo behandelde. In het dossier stond een totaal verkeerd beeld van mij en aan alles merkte ik dat zij dacht dat ik zo was. Aan het eind van het liedje werd er gezegd dat ik nog niet aan een betaalde baan toe was. Het heeft mij gekwetst dat ik niet geholpen ben naar betaald werk. Ik ben juist op de Sociale werkplaats gegaan omdat ik hoopte dat ik dan begrepen zou worden en beter begeleid.

Nu heb ik eindelijk een jobcoach die me wel met respect behandeld. Zij kijkt naar wat ik wel kan en dat is heel veel als je op de juiste manier met mij omgaat. Behandel me niet als een klein kind. Met haar hulp heb ik nu voor deze weg gekozen om weer naar school te gaan en een totaal nieuwe richting. Zij durft het aan met me. Zo zou het ook op de Sociale werkplaats moeten gaan. Er wordt nog te veel gekeken naar wat iemand niet kan en dat stoort me ontzettend.

Ja ik heb mijn problemen gehad en ik had een beschermde werkplek nodig. Maar daarom hoef je nog niet behandeld te worden alsof je niets kunt. Mensen met een beperking verdienen net zoveel begrip en respect als ieder ander!