Zaterdag 14 december
Het gaat goed met mij de laatste tijd. Ik heb werk waar ik veel kan leren en wat ik erg leuk vind om te doen. Ook op school gaat het erg goed. Ik ben blij met mijn leven zoals het momenteel is.
Dat is vroeger wel anders geweest. Ik heb 12 jaar in een depressie gezeten en gedacht dat ik niks van waarde kon toevoegen aan deze samenleving.
Nu denk ik daar heel anders over. Juist omdat ik deze onbekende en onzichtbare aandoening heb kan ik wat betekenen voor andere mensen. Door mijn ervaring te vertellen en te delen met andere mensen!
Zo ga ik a.s maandag een college geven op de Leidse Universiteit aan studenten die studeren voor arts. Ik ga mijn ervaring vertellen over hoe het nu is om VCFs te hebben. Hoe anders is je leven als je een beperking hebt. Wat zijn dingen waar je tegen aan loopt wat je niet weet als je geen beperking hebt?
Ik zou best meer presentaties willen geven aan studenten. Ik vind het leuk om informatie te delen en anderen meer over dit syndroom te leren.
Toch maak ik me ook zorgen over de toekomst. Er wordt steeds meer bezuinigd op mensen die het al moeilijk hebben. Mensen die op de sociale werkplaats werken bijvoorbeeld. Op allerlei voorzieningen word bezuinigd. Ik heb zelf ambulante hulp gehad vanaf 2007 zodat mijn administratie op de rit kwam en mijn leven goed op de rails. Ik vind het fijn om af en toe mijn verhaal kwijt te kunnen bij iemand die alleen maar luistert en er gewoon voor mij is. Als je bij vriendinnen je verhaal kwijt wilt krijg je vaak ook hun ervaring en mening erbij. Logisch natuurlijk maar als mijn hoofd vol zit is het juist prettig om iemand te hebben die er vanuit professioneel oogpunt naar kijkt. Helaas valt ook deze hulp nu weg. Ik sta er straks helemaal alleen voor. En als ik mijn Wajong kwijt raak heb ik niks meer om op terug te vallen.
Ik heb inmiddels Jetta Klijnsma ontmoet, maar helaas was er te weinig tijd om echt op de verhalen en ervaringen in te gaan. Deze week al wordt de participatiewet behandeld in de tweede kamer. Wat zal hier uit komen? Hoeveel mensen worden de dupe van deze wet? Hoeveel mensen zullen tussen wal en schip vallen? Ik wil na al mijn moeite die ik in mijn leven heb gestoken niet weer tussen wal en schip vallen. Wie kan mij garanderen dat mijn leven goed op de rit blijft?
De maatschappij is hard tegenwoordig. Ik ben bang dat ik wordt afgerekend op mijn achtergrond als ik straks ga solliciteren. Ik wil zo graag mijzelf inzetten en mijn waarde laten meetellen!
Ik wil mij ook graag blijven inzetten voor de mensen die het minder hebben dan ik. Ik wil op komen voor de rechten van gehandicapten, mensen met een beperking e.d. Zo blijft ook mijn leven zinvol en heb ik niet alles voor niks mee gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten