Hokjes denken

Mensen denken graag in hokjes. Dit geeft namelijk duidelijkheid in een onduidelijke chaotische wereld. Op zich is er niks mis mee met het hokjes denken. Het enige waar je voor moet oppassen zijn vooroordelen. 'Ah zij werkt op de Sociale werkplaats.' Wat zal er mis zijn met haar? Vooroordelen zijn kwetsend. Kijk eerst naar hoe een persoon is en vel dan pas je oordeel.

Toen ik me aanmeldde voor de Wajong werd ik er bijna voor afgewezen. Mijn toenmalige trajectbegeleidster moest praten als Brugman om te zorgen dat ze mijn beperkingen en hulpvraag goed begrepen. Erg vervelend vond ik dat want ik vond het al best moeilijk om de stap te zetten naar deze hulp. Ik wilde dolgraag zelfstandig zijn maar het lukte niet om een baan te behouden. Mensen konden of wilden mij niet de tijd geven die ik nu eenmaal nodig heb om me alles eigen te maken. Ben ik dan zielig? Nee. Wil ik medelijden? Nee. Ik wil gewoon Begrip. Begrip dat je wel eens mensen tegen komt die het net even anders doen dan de gemiddelde massa.

En eigenlijk zijn dat best veel mensen. Kijk eens naar hoe je denkt als je op straat iemand tegen komt die 'afwijkt van de mensenmassa.' Iemand ziet er anders uit, is kleiner, dikker langer of ziet er op een andere manier 'afwijkend' uit. Ik merk het van mezelf ook. Het is kennelijk iets menselijks. Ik vind het zelf fijn dat je niet aan mij ziet dat ik 'iets heb.' Ik kan ongemerkt door de mensenmassa wandelen zonder dat iemand naar mij wijst en zegt: kijk naar haar, zij is anders!

Vorig jaar moest ik me opnieuw laten testen of ik nog wel in aanmerking kwam voor de doelgroep van de Sociale Werkplaats. Ik had een lang gesprek met de mevrouw van het UWV die dit moest beoordelen. Zij twijfelde erg of ik wel of niet in aanmerking kwam, dit omdat ik mezelf erg goed kan uitdrukken. Dat maakt dat mensen mij overschatten. Maar omdat ik door het rapport van de UWV destijds erg klein gemaakt ben om in aanmerking te komen voor de SW wist zij niet goed waar ze me moest plaatsen. Zodoende besloot zij om uit te zoeken of ik nu wel of niet in het hokje van de SW paste. Ik werd aangemeld voor een gesprek met een psychologe en ik kreeg opnieuw een IQ test.

De psycholoog was bang dat ik 'uit het bootje zou vallen' omdat hij zag dat ik qua intelligentie misschien niet in de doelgroep van de SW val. Qua informatieverwerking heb ik echter meer tijd nodig. Dit werd dan ook verwerkt in de rapportage wat naar de UWV werd gezonden en op basis daarvan kreeg ik een verlenging van de indicatie. Hoeveel je ook geleerd hebt, hoe goed je je beperking ook geaccepteerd hebt, het blijft moeilijk om confronterende feiten over jezelf te lezen. Ik moest het accepteren: ik viel nog in de doelgroep van de SW.

Nu werd mij een aantal weken geleden in een gesprek met de SW duidelijk gemaakt dat ik ondanks mijn goed volbrachte stages nog steeds een afstand tot de arbeidsmarkt heb. Ik kon niet op de snelheid die van mij gevraagd werd solliciteren of een betaalde werkplek vinden. De keuze was dus aan mij: of ik ging terug de SW op (wat ik liever niet wil want hier is niet voldoende uitdaging voor mij) of ik ging terug de Wajong in. Nu mijn keuze is duidelijk: via de Wajong wordt er mijn inziens meer rekening gehouden met het tempo van de persoon met afstand tot de arbeidsmarkt.
Nu is het alleen afwachten wat het UWV hierover zegt. Een spannende tijd ga ik dus tegemoet. Weer wordt ik beoordeeld in welk hokje ik pas. Ik laat het maar over me heen komen, dit is blijkbaar de weg die ik gaan moet om mijn plekje te vinden. En uiteindelijk zal ik hier alleen maar van leren en hier weer mijn voordeel uit kunnen halen.