Met het openbaar vervoer!

Net als ieder ander reis ik regelmatig met het openbaar vervoer. En net als ieder ander wil ik dit zo zelfstandig mogelijk doen. Toen ik op de middelbare school zat werd ik vaak met groepsvervoer naar school gebracht. Ik zat op een school voor langdurig zieke kinderen in Bilthoven. Destijds woonde ik in Nieuwegein en dat was te ver om met de fiets te gaan natuurlijk.

Zodoende werd ik aangemeld voor groepsvervoer. Totdat ik op een dag het busje uit werd getrapt. Ik had me onfatsoenlijk gedragen.
En ja, ik geef toe in die tijd vloekte ik nogal veel en ik besefte niet wat voor invloed dit had op de andere kinderen in het busje.
Na dit incident was ik echter verplicht om vanaf dat moment zelfstandig te reizen. De 1e keer ging mijn vader gelukkig mee om me te leren hoe ik de route van huis naar school moest reizen, want ik vond het doodeng. Desondanks was het achteraf maar goed ook want dat heeft me meer zelfstandigheid geleerd. Op deze manier leerde ik met het openbaar vervoer te reizen. En gelukkig hoefde ik nog maar een jaar heen en weer te reizen en dan was ik van de middelbare af.

Enfin terug naar het heden. Ik ben inmiddels 30 jaar en ik heb tot op de dag van vandaag mijn auto rijbewijs nog niet gehaald. Ik heb voor mijn gevoel nog niet voldoende zekerheid opgebouwd om de weg op te durven. Ik ben dan ook blij dat mijn vriend wel auto rijdt zodat hij me af en toe weg kan brengen. Toch doe ik natuurlijk het liefst zo veel mogelijk zelfstandig.

Toen ik nog bij mijn ouders woonden stimuleerden zij mij tot vervelends toe om zoveel mogelijk op de fiets te doen. Eigenwijs als ik was deed ik toch waar ik op dat moment het meeste behoefte aan had en nam toch meestal de tram of de bus. Ook  nu nog neem ik vaker de bus dan de fiets. Ook al heb je op de fiets geen last van het lawaai van je medepassagiers, maar dat moet je dan voor lief nemen dat is de keuze waar je voor kiest.

Als ik op een dag minder energie heb en toch van A naar B moet vind ik het fijner om met de bus te gaan. Toch komen op zulke dagen ‘prikkels’ soms ook weer harder binnen. Een huilend kind in de bus is natuurlijk voor iedereen vervelend. Maar ook bijvoorbeeld een passagier die een lang gesprek heeft aan de telefoon en niet door heeft hoe hard hij of zij praat kan hard binnenkomen. Hinderlijk gelach en druk geklets van middelbare scholieren of studenten is nog zo’n voorbeeld. En tot slot een drukke of stampvolle bus en mensen die dicht op elkaar gepakt zitten, allemaal doemscenario's waarvoor de gemiddelde mens geleerd heeft zich enigzins af te sluiten.

Pas was ik met mijn vriend bij zijn vader op visite. Hij had een stel nieuwe vogels in huis. Dit stel kwetterde de hele tijd hinderlijk in mijn oor. Alhoewel ze in de andere kamer stonden bleef ik ze horen. Ik vroeg aan mijn vriend: ‘Heb jij er geen last van?” waarop hij zei: ‘Nee ik filter dat gewoon.’ Op dat moment ging er een lichtje bij me branden.
Dus dat is mijn probleem. Niet alleen heb ik meer last van prikkels dan andere mensen, ik kan me er kennelijk ook niet goed voor afsluiten. Weer wat geleerd. Zo zie je maar, van gewone situaties kun je ook veel leren als je het maar ziet.

Racties zijn altijd leuk : houtsmaanne@hotmail.nl of volg me op twitter @houtsmaanne