dinsdag 30 juli 2013

Compromissen anno 2013

Ik ben blij dat ik een jobcoach heb gekregen van het UWV, eentje die me goed helpt en begrijpt! Samen met mijn jobcoach heb ik bedacht dat ik meer wilde doen met het plannen van activiteiten.

Na lang zoeken lijk ik nu eindelijk de juiste richting te hebben gevonden en ik ga er helemaal voor! Ik vind het wel spannend om weer naar school te gaan, het is immers al 10 jaar geleden dat ik de studie voor secretarieel medewerker heb afgerond. Ik weet niet goed wat ik moet of kan verwachten.

Het liefst ging ik meteen voluit voor niveau 4 Sociaal cultureel medewerker. Toch kreeg ik het advies tijdens een intake gesprek om eerst te beginnen met niveau 3. Dit leek mij na even aarzelen wel een goed idee. Ik wil graag hoog inzetten om te zien wat ik kan. Ook heb ik nog altijd de neiging om me zelf te willen bewijzen maar ik weet wel dat ik het voor mezelf moet doen. Toch weet ik dat het beter is om een niveau lager te beginnen ook omdat niveau 4 veel meer zelfstandigheid van je vraagt. En juist op dat punt heb ik wat meer begeleiding en begrip nodig.
het is beter om langzaam omhoog te gaan in je ontwikkeling dan te hoog in te zetten en weer te falen.

Het blijft moeilijk, wetend dat je theoretisch wel hoger zou aan kunnen maar dat het in de praktijk niet altijd wil lukken zoals jij wilt. Het blijft schipperen, afwegen en opnieuw accepteren. Mensen met vcfs kunnen meer dan andere mensen denken, maar wel op ons eigen tempo!
Met ons doorzettingsvermogen en inzet zijn we werknemers die een weldenkend bedrijf niet zou willen missen. Het is een aaneensluiting van compromissen, samenhang van begrip van collega’s op de werkvloer, een goede leiding gevende en een beetje geluk.
Zou dit Anno 2013 ondanks de crisis nog mogelijk zijn?

donderdag 25 juli 2013

For us the story about us

Waar Twitter al niet goed voor is 
Sinds september 2012 ben ik actief op Twitter. Daarvoor had ik er geen behoefte aan. Ik ging op Twitter omdat ik voor de stage die ik liep bij Hoezo Anders moest gaan leren twitteren. Ik besloot om eerst zelf een account aan te maken en op die manier te leren hoe het moest. En ik ontdekte hoe leuk het is! Met Twitter heb je ontzettend veel mogelijkheden. Je kunt het gebruiken zoals het voor jou prettig is. 

Twitter contacten 
Ik leerde via Twitter een heleboel leuke mensen kennen. Online kun je echte vriendschappen opbouwen zelfs al is niet het hele beeld compleet. Je kunt veel steun aan elkaar hebben. Zo leerde ik Lotte Klene kennen. Ik leerde haar kennen via DeBroekriem waar ik een tijdje vrijwilligerswerk voor heb gedaan. Haar positieve uitstraling en enthousiasme spraken me meteen aan. Toen we elkaar verder spraken op Facebook kwamen we er al gauw achter dat we allebei dezelfde belangen hebben. We willen beide graag meedoen in deze maatschappij, maar hebben door onze beperking moeite om een passende betaalde baan te vinden.
 
Omdat Lotte stottert krijgt ze niet de kansen die ze nodig heeft om te laten zien wat ze in huis heeft. Ikzelf heb een onbekend syndroom wat niemand kent en ook maar weinig mensen snappen. Ik ben door dit syndroom wat langzamer met verwerken van informatie dan een ander en ik kan wat minder goed tegen prikkels. Ik heb hierdoor meer rust nodig.

De blogs die ik hier over schrijf en over de Wajong spraken Lotte aan en zodoende kwamen we op het idee om samen iets te gaan betekenen voor mensen met een beperking.

De aftrap 
Omdat we allebei van netwerken en organiseren houden lag het voor de hand om daar iets mee te gaan doen. We willen graag iets betekenen voor een ander en dan vooral voor mensen met een beperking. Daarnaast vinden we het belangrijk dat deze doelgroep een “gezicht” en een “stem” krijgt. Iedereen binnen de doelgroep is welkom.

We leggen niet de nadruk op de beperking zelf, juist het verbinden van mensen met elkaar zodat er een netwerk ontstaat, vinden wij belangrijk. Hier kun je jezelf zijn en krijg je persoonlijke aandacht. Daarnaast is er alle gelegenheid om van elkaar te leren, laagdrempelig te netwerken en een leuke middag te hebben.

De eerste bijeenkomst zal plaatsvinden omstreeks eind augustus in Rotterdam en is vooral een kennismakingsbijeenkomst. Er kunnen maximaal 20 mensen deelnemen.
Er zijn geen kosten aan verbonden want we willen het voor iedereen laagdrempelig houden.


Mocht je nog vragen hebben en/of wil je op de hoogte worden gehouden van onze bijeenkomsten, dan horen we graag van je. Op dit moment zijn we bereikbaar op Twitter via @forus3273 en via email op forus3273@gmail.com. Je bent van harte welkom!


Hoop je snel te ontmoeten op één van onze bijeenkomsten.


Met vriendelijke groeten,


Anne Houtsma en Lotte Klene

@houtsmaanne @Lottehelpt

zaterdag 6 juli 2013

Een valpartij

Zaterdag 6 juli

Gister had ik een afspraak bij de tandarts. Omdat ik bij een bijzondere tandarts zit reis ik vanuit Amersfoort naar Nieuwegein. Ik zit bij een bijzondere tandarts omdat ik nogal wat nare dingen heb ervaren en een grote angst voor tandartsen heb ontwikkeld. Nu heb ik eindelijk een tandarts die goed met me om kan gaan en me lijkt te begrijpen.

Ik geef toe ik was eigenlijk te laat van huis gegaan. Ik had net een kwartier eerder de bus moeten hebben. Maar aangezien ik een hekel heb om te stressen besloot ik even rustig aan te doen en een bus later te nemen. Als de aansluiting dan goed zou zijn zou ik de sneltrein naar Utrecht kunnen hebben en op tijd zijn. Jammer genoeg was de bus te laat waardoor
ik net mijn aansluitende sneltrein miste en had ik de stoptrein naar Utrecht. In Utrecht miste ik hierdoor net de sneltram naar Nieuwegein Zuid waardoor ik vanaf City Plaza een heel eind moest lopen naar de tandarts..

En natuurlijk had ik net vandaag besloten op mijn mooie sexy hakken te gaan want het was mooi weer en ach het oog wilt ook wat...Ik kan eigenlijk helemaal niet goed lopen op hakken, ik loop meestal liever op platte schoenen...nu had ik dus haast en liep ik zo snel als mijn hakken me konden dragen naar de tandarts en toen gebeurde het...ineens stapte ik totaal mis en daar lag ik op de grond..!
Enigszins verdwaasd en mijn tranen weg knipperend zat ik daar op de grond. Mensen liepen of fietsten langs en keken me aan alsof ik niet helemaal goed in mijn hoofd was dat ik daar zo op de grond zat te zitten...alsof ik daar voor mijn lolletje zo zat? 
Ik begrijp de reacties van deze mensen niet, als ik iemand op de grond zie zitten die eruit ziet alsof ze gevallen is dan zou ik toch vragen of het wel goed met haar gaat...dat is toch een normale reactie lijkt me?
Even was ik bang dat ik mijn enkel verstuikt of gebroken had, maar gelukkig kon ik er nog op lopen dus ik besloot op te staan, het spelletje mee te spelen en te doen alsof er niks aan de hand was.
2 jaar geleden heb ik mijn enkel op 2 plaatsen gebroken door nog zo’n ongelukkige val. Nu is mijn enkel daardoor een zwak punt. Ik ben toch vaak bang dat als ik verkeerd val het weer mis is. Toen ik vandaag wakker werd voelde mijn enkel niet goed. Ik kan er niet goed op lopen dus maar rustig aan doen. Waar het om gaat is dat ik het raar vind dat als iemand gevallen is mensen je aan kijken alsof jij raar bent. Terwijl de normale reactie mijn inziens zou zijn dat je even vraagt of het wel goed gaat, of dat iemand hulp nodig heeft.
Wat dat betreft leven we helaas in een keiharde maatschappij en er moet nog veel verbeteren.

Positieve reacties mogen uiteraard op dit blog maar kunnen ook via twitter @houtsmaanne of hotmail Houtsmaanne@hotmail.nl

woensdag 3 juli 2013

Vooroordelen (gedicht)

Mensen begrijpen het vaak niet
het is iets wat je niet ziet

Er is toch niks met jou aan de hand?
Je hebt geen hulp nodig van dit land

Je kan gewoon werken geen probleem
Maar gaat het mis, waar kan ik dan heen?

Bijstand is niet genoeg om van te leven
we hebben te veel rekeningen uit te geven

Nee ik ben niet zielig ik hoef geen medelij
Met begrip ben ik wel heel blij

Ik wil zo graag laten zien wat ik kan
Is dat misschien mogelijk dan?

Dat is de essentie van dit verhaal
Is dat geen mooi ideaal?

Dit is voor mij een streven
gewoon een beter leven