Gillend naar huis...

Een slechte start

Vanmorgen begon de dag al ‘goed’ toen ik op Utrecht Centraal er achter kwam dat ik mijn portemonnee vergeten was...Ik kon dus de eerste de beste tram terug pakken. Nadat ik thuis mijn portemonnee gepakt had, ging ik vol goede moed weer op weg naar stage. De trein had echter 5 minuten vertraging waardoor die vervolgens achter een stoptrein reed. Dat zat dus niet mee. Gelukkig kwam ik wel goed aan op stage.

Akkefietje

Daar aangekomen zag ik dat ik moest samen werken met een collega met wie ik een keer daar voor ook al moeite had gehad. Zij is niet erg subtiel en begrijpt mij niet goed. Nu was er een akkefietje met een activiteit. Zij wilde een bezoeker een mandala uit een boekje geven maar dat kopiëren wij normaal altijd. Ik legde het aan haar uit, maar ze wou de kleurplaat er toch uitscheuren en keek me zo aan van: ‘Wie ben jij nou.’ Zo kwam dat althans op mij over. Danig geïrriteerd zei ik zo rustig mogelijk dat ik het wel zou kopiëren. De kopieer machine was echter natuurlijk stuk. Vervolgens scheurde ze dus die kleurplaat er uit en gaf hem aan de mevrouw om in te kleuren. Die kunnen we dus niet meer gebruiken.

Te snel van slag?

Geïrriteerd omdat ze me niet serieus nam en voor mijn gevoel over me heen walste trok ik me even terug. Toen ik terug kwam zat ze me met zo’n blik aan te kijken van: ‘Is er iets? Had je wat?’ Het kwam op mij heel laatdunkend over. Ik raakte zo uit balans dat ik moest huilen en weg liep. Even later kwam ze naar me toe en wilde ze er over praten. Ik wilde echter niet precies aan haar uitleggen wat me dwars zat, de tranen zaten me te hoog op dat moment. Helaas kon ik ook niet met mijn leiding gevende praten want die was in gesprek. Ik stond er dus even alleen voor. Op dat moment wou ik heel hard weg rennen, de moed was me in de schoenen gezonken.

In tranen

In een gesprekje met haar heb ik kort uitgelegd wat me dwars zat. Ze zei dat het niet haar bedoeling was geweest om zo over te komen. Ik heb haar niet precies uit gelegd dat haar hele houding mij irriteerde. Dat kon ik niet goed verwoorden door die stomme tranen. Op dat moment was ik er zo klaar mee dat ik eigenlijk gewoon naar huis wilde. Ik moest echter wachten op mijn leiding gevende.

Activiteit voorbereiden

Mijn leiding gevende zei dat het beter was om niet naar huis te gaan omdat ik me er dan alleen maar rotter over zou voelen. Ik kon haar alleen maar gelijk geven. Ik mocht gelukkig even wat anders doen en zo kon ik mijn zinnen verzetten en mijn hoofd even leeg maken. Ik bereidde een creatieve activiteit voor: doosjes beplakken met stof. Helaas hadden we niet de juiste lijm hiervoor in huis.

Leren samenwerken met iedereen

Tegen 14:00 had ik weer moed gevonden om terug naar de groep te gaan. Gelukkig waren de mensen het voorval alweer vergeten. (Dat is het voordeel van werken met mensen met dementie). Ik kon dus de activiteit op pakken en doen alsof er niks gebeurd was. Aan het eind van de middag voelde ik me een stuk beter. De begeleidster met wie ik samenwerkte vroeg aan mij of ik me weer beter voelde. Ik zei dat het me op dat moment gewoon te veel was geweest. Ja, daar moet je mee leren omgaan zei ze.’ En dat klopt in zekere zin ook. Alleen misschien op een andere manier dan zij het bedoelde. Ik moet ook leren samen werken met mensen die minder fijngevoelig dan ik zijn. Die heb je namelijk ook in de zorg.

Groei

Al met al ben ik behoorlijk gegroeid als ik mezelf vergelijk met een paar jaar geleden. Een vriendin van me zei al: toen ik je net leerde kennen zou je thuis zijn gebleven na dat gedoe met je portemonnee. En dat klopt. Vanaf hier kan ik nog weer veel verder groeien!

Ik ga hier in ieder geval mee aan de slag. Ik heb en kan nog veel te leren!

Zelfvertrouwen

Afgelopen week had ik een voor mijn doen erg drukke week. Op woensdag, donderdag en vrijdag heb ik de hele dag gewerkt. Donderdag ging ik na het werk spontaan op visite bij vrienden omdat een goede vriend een baan had gekregen die dag. Het was die dag rustig en relaxed verlopen op mijn stage dus ik had energie ‘over.’

Leerdoelen

Tegen 16:00 worden de mensen met de taxi naar huis gebracht. Als ze weg zijn ruimen wij de boel op en praten nog even na. Ik had die ochtend een creatieve activiteit gedaan met de mensen. Mijn praktijkbegeleidster wees me op het feit dat ik de benodigde spullen voor de activiteit goed moet klaar zetten en weer netjes opruim. Ik weet heel goed hoe ik met de mensen moet om gaan en ik kan de sfeer fijn aan voelen. Dit is dus mijn volgende leerdoel om ervoor te zorgen dat de dag ordelijk verloopt.  

Leiding nemen

De volgende dag was ik voldoende uitgerust om weer aan de slag te gaan op mijn werk. Toen ik aan kwam werd mij gevraagd of ik de mensen wilde opvangen en motiveren om verder te gaan met de creatieve activiteit. Ik moest wel even slikken, maar ik wist dat ik het kon als ik maar rustig bleef. Dat is erg belangrijk bij dit werk: rustig blijven en overzicht houden.

Het lukte me om een goede sfeer te krijgen en te houden maar de mensen motiveren aan de activiteit te gaan was nog moeilijk. Gelukkig kon mijn praktijkbegeleidster me daarbij helpen.

Vorig jaar had ik dit nog niet gedurfd maar de afgelopen zomer ben ik met sprongen vooruit gegaan.

Persoonlijke groei

Als ik deze stage vergelijk met mijn stage in de administratie in 2002 dan is dit een wereld van verschil. Ik durf nu vertrouwen te hebben dat dit werk mij beter ligt en dat ik verder kan groeien. 
Mijn volgende stap is meer vertrouwen in mezelf krijgen als groep leidster. Collega's met wie ik samenwerk zien dat ik het kan, nu ik zelf nog. Hier ga ik de komende tijd hard mee aan de slag. 
Wat de toekomst verder nog brengt, ik blijf mezelf ontwikkelen gewoon omdat ik het kan.

Loslaten van bewijsdrang

Bewijsdrang

Ik loop al een hele tijd rond met het gevoel dat ik eigenlijk liever nog een niveau hoger wil. Het heeft te maken met mezelf willen bewijzen. Tegenover wie? De spoken van mijn verleden die zeiden dat ik het niet kon. De leerlingen die me uitlachten dat ik meer moeite moest doen voor mijn schoolwerk dan de rest van de klas. Het heeft me altijd behoorlijk dwars gezeten dat ze me op de lagere school niet hoger inschatten dan vbo niveau. Mijn trots was gekrenkt.

Onderschatten

Gister zat ik weer een volle dag op school. Ik had van 8:30 tot 17:00 les. Rond 15:00 ging ik dat echt voelen. Mijn hoofd zat aardig vol van alle informatie over de examens die we gaan krijgen dit jaar. En ik denk: ach, dat zal het probleem niet zijn voor mij als ik me er maar toe kan brengen om ook op tijd te gaan leren. Ik moet er niet te makkelijk over denken!

Stap voor stap

Wat me op viel was dat ineens alle klasgenoten van vorig jaar over waren gestapt naar niveau 4. Iedereen doet nu niveau 4 behalve ik. Dat wrong. Er zaten een paar mensen van vorig jaar in de klas die eerst niveau 4 deden en nu niveau 3 zijn gaan doen. Dat helpt me het reëel te blijven bekijken hoe graag ik ook een stap hoger zou willen gaan omdat ik weet dat ik het kan.

Groeien op de werkvloer

Je moet het hele plaatje helder blijven zien. Theoretisch zal het allemaal niet zo’n probleem voor me zijn. Maar op de werkvloer heb ik nog heel wat te leren. Ik wil bijvoorbeeld beter leren omgaan met wat er van je verwacht wordt op de werkvloer. Ik wil mijn energie goed verdelen. Hier ben ik al goed in gegroeid de afgelopen zomer met alle veranderingen die ik gehad heb. Ook wil ik meer zelfvertrouwen in mijn eigen kunnen krijgen door op de werkvloer te laten zien dat ik het kan. Vooral aan mezelf.

Volop in ontwikkeling

Ik zal mij dit jaar blijven richten op niveau 3 omdat dit voor mij nu verstandiger is, hoe graag ik ook sneller zou willen gaan. Ik voel dat ik het op mijn tempo mag doen. Dit jaar zorg ik er voor dat ik niveau 3 goed afsluit en dan richt ik me daarna op mijn gemak op niveau 4. En wie weet doe ik over een paar jaar nog wel HBO. Deze bloem is nog lang niet uitgegroeid. (Daarom houdt ik zo van zonnebloemen die worden zo mooi groot)