Trots

Het afgelopen jaar heb ik geleerd om met (voor mij) lastige situaties om te

gaan. Dankzij de grote renovatie die al sinds maart in mijn wijk plaats vond
werd ik gedwongen om grenzen te stellen.  Ik was begonnen met tekenles
en vrijwilligerswerk met ouderen. Ik heb veel plezier in deze activiteiten. Maar

toen de bouwers op mijn galerij aan de slag gingen werd het lawaai en de

hectiek me allemaal te veel. Ik merkte dat ik meer ruimte en rust voor
mezelf nodig had. Extra prikkels kan ik dan niet meer verwerken.

Omdat de informatieverwerking in mijn hoofd vrij langzaam gaat raakt mijn
hoofd sneller vol. Harde geluiden, geschreeuw vals zingende bouwvakkers
het constante heen en weer geloop op mijn balkon mijn hoofd kon het allemaal

niet verwerken. Als ik daarnaast nog extra activiteiten erbij heb loopt de
emmer over. Het was moeilijk maar ik ben superblij dat ik de beslissing
genomen heb om even pas op de plaats te nemen. 

Om mijn rust te vinden ben ik regelmatig bij m’n ouders geweest. Ik wilde

eerst met mijn katten bij mijn ouders logeren tot de verbouwing chaos over

was maar de katten mn ouders en ik werden er geen van allen erg
gelukkig van. Toen was het de moeilijke keuze om dan maar in het
lawaai te gaan zitten. Daar werden de bouwers en ik dan weer niet gelukkig
van maar het was nu eenmaal niet anders. 

Zo raakte ik een keer hard in paniek omdat iemand een radio met
loeiharde muziek op mijn balkon had neergezet. Ik kan me hier met geen
mogelijkheid voor afsluiten en werd er dan ook echt gek van. Na 2 uur
keek ik buiten en zag dat ding op mijn balkon staan lawaaiien. Ik vroeg
aan 1 van de bouwers of zedat Alsjeblieft wilden uitzetten. Vervolgens
belde ik huilend degene die de leiding heeft over het hele project om
te vragen of ze dat nare ding alsjeblieft NOOIT meer op mijn balkon
willen zetten. 

Met veel geduld en goede communicatie naar de bouwers toe heb ik
mezelfdoor deze loodzware periode heen kunnen slepen. Ik ben ook
superbli met hoe zij in het algemeen gereageerd hebben op mij. Zo
vroeg 1 van de bouwers of ik last had van hun en toen zei ik ‘Niet van
jullie maar van het lawaai, ik krijg nogal snel hoofdpijn.’ Toen
begreep die het. 

Hoe ik met alle moeilijke en onverwachte situaties ben omgegaan is iets
waar ik ontzettend trots op ben. Ondanks de gecompliceerde situaties
probeerde ik toch met een stukje humor mijn grenzen aan te geven.
Met humor bereik je immers meer dan met boosheid en geklaag.
Natuurlijk heb ik wel situaties gehad dat ik echt chagrijnig was.
Zoals die keer dat er om 8 uur smorgens 4 schilders voor mn deur
stonden.“Goedemorgen mevrouw we komen u badkamer schilderen.’

‘Het is GEEN goedemorgen en nou opsodemieteren!’ Ach ja.
het komt eruit zoals het eruit komt zullen we maar zeggen…

As maandag gaan ze weer verder met de laatste afrondingen.
Ik zie er tegenop maarben ook blij want het zijn de laatste loodjes.
Ze hoeven niet meer op mijn galerij tezijn en dat scheelt al een
heleboel. Deze laatste loodjes zullen we ook wel weer overleven!