maandag 4 november 2019

Een vreselijk chaotische week

Een vreselijk chaotische week

Sinds maart dit jaar is er een groteverbouwing bezig in de wijk waar
ik woon.  Tot nu toe had ik er niet super veel last van omdat ze
in de 1e 2 flatgebouwen bezig waren. Nu zijn ze echter bezig op
het stukje waar ik woon en ik wordt daar niet zo vrolijk van.
De bouwgeluiden en chaos vliegen me om de oren en je wilt niet
weten hoe vaak ik de opmerking:‘Neem oordoppen!’ Heb gehoord.
Ik wilde dat het zo makkelijk werkte bij mij; het gaat letterlijk in
mijn hoofd zitten ik kan me er niet voor afsluiten zoals een ander.

Vorige week was het dan zover ze gingen bij mij in huis aan de slag. 
Dit is zoals te verwachten zeer lawaaiig en gaf veel onrust.
Ik weet niet goed wat ik kan verwachten en dat levert mij weer
extra spanning en stress op naast de bouw overlast. 
Maandag kwamen ze alleen om het zeil te leggen toen kon
ik direct vragen hoe en wat voor de volgende dagen. Dat konden
ze helaas niet precies vertellen. 

Dinsdag kwam de lawaai man met zijn grote boormachine om gaten te
boren voor de ventilatieschacht. Tegelijkertijd kwam ook nog 
een monteur van eneco langs omdat mijn Toon stuk was gegaan. 
Gelukkig was toen het ergste achter de rug en had ik even rust.
Woensdag kwamen 2 keer bouwmensen langs.
Ik had besloten om mijn werk af te melden en dat was maar goed
ook want bij de 2e ronde raakte ik lichtelijk
in paniek. Gelukkig ging het stapje voor stapje en konden ze mij steeds 
precies vertellen hoe lang het ongeveer zou duren. Ik had hierdoor zelfs 
ruimte voor een grapje met 1 van de bouwvakkers die heel lief was. 
Hij vroeg aan mij of hij iets bij me mocht weggooien en ik zei: ‘Kon je dat 
niet bij de buren doen? Waarom moet dat bij mij? mijn prullenbak 
is persoonlijk!’ Het is voor mij extreem belangrijk hoe er met mij 
wordt gecommuniceerd en omdat ik niet te moe was van het werken lukte
mij dit ook.

De volgende dag zouden ze in de middag komen dus kon ik gelukkig 
naar tekenles. In de middag werd er een aantal keer op de deur geklopt
maar omdat ik niemand zag dacht ik dat het bouwlawaai was geweest. 
De 6e keer werd er zo hard op de deur geklopt dat de deur bijna eruit 
vloog dus ik deed lichtelijk geïrriteerd open: bleken ze Naast de deur te
staan ipv ervoor. Ja logisch dat ik dan niet weet of ze er zijn of niet. 
Ik zei: ‘Willen jullie aub niet zo hard kloppen?’ Toen keken ze mij aan
alsof ik gek was en zeiden: ‘ Ja mevrouw we hebben 6 keer geklopt.’
‘Ik zei ja ik zag niemand dus dan denk ik dat er niemand is. Hoeveel
tijd hebben jullie ong nodig?’ ‘Een uurtje.’ ‘Oke zorg maar dat je snel 
bent ik wil jullie hier niet.’ 

Ze waren een uur over de vloer met veel lawaai maar ik kon gelukkig in de
woonkamer zitten en me enigzins proberen zo min mogelijk van aan te 
trekken.Ze vertrokken zonder een woord waardoor ik niet kon vragen of er
de volgende dag mensen zouden komen. Ik had duidelijk geen vrienden
met ze gemaakt, maar ja met duidelijke communicatie kom je een heel 
eind bij mij. 

Vanmorgen belde ik de bouw mevrouw die over deze hele chaos gaat om
even goed na te vragen wat er nog moest gebeuren en wanneer ik
mensen kon verwachten. Ik legde uit dat ik een lichte beperking heb
en hoe belangrijk duidelijke communicatie voor mi  is omdat ik anders
zeer ongelukkig wordt.
Ik legde uit wat er donderdag was voorgevallen en ze kon er wel
om lachen hoe ik het vertelde. Ik ben op zulke momenten dankbaar dat ik
situaties goed kan begrijpen en kan uitleggen met humor.
Met humor kom je zoveel verder dan met irritatie. Ik vroeg aan haar of ze
de bouwers alsjeblieft wilde zeggen: als ze bij mijn adres komen dat ze 
Voor de deur moeten staan en niet ernaast en of ze mij kunnen
uitleggen wat ze gaan doen en hoelang. Ik zei als u dat voor mij wilt 
doen bent u de held van de dag. 

Ik voel me nu heel trots en blij hoe ik deze situatie heb aangepakt en hoe
ik de afgelopen week ben doorgekomen. Ik heb elke dag wel een paniek
aanval gehad omdat de bouwoverlast mij simpelweg te veel wordt.
Ik wordt overspoelt, heb geen ruimte meer en dan gaat het mis in mijn
hoofd. Gelukkig weet ik dit van mezelf en kan ik het meestal voorkomen. 
Ik zal dan ook heel blij zijn als eind december eindelijk deze bouwput
klaar is en ze allemaal vertrokken zijn uit onze wijk.