Gezocht! Rust en ruimte!

Het is begin februari en de verbouwing is nog steeds in volle gang. 

Gister kwamen ze met grof geschut een heleboel materiaal brengen 

voor de schuren. Een boel wagens met luid PIEP PIEP PIEP kwamen 

door de straat heen. Ik raakte lichtelijk in paniek; ik heb extreem veel 

behoefte aan rust en ruimte op dit moment.

Overprikkeld

De verbouwing is in maart al een jaar aan de gang en ik ben het 

ongelooflijk zat. Ik wil zo ontzettend graag rust! Helaas duurt de 

verbouwing nog zeker tot eind juni en ik weet nog niet zeker of ze 

dan ook echt klaar zijn. 

Zo heb ik al sinds midden december geen fatsoenlijke raampjes

waardoorik veel kou in huis heb. Ook het lawaai komt hierdoor nog

steeds vrij hard mijn huis binnen, Ik kan me er niet goed voor 

afsluiten dat vind ik heel moeilijk. Mensen hebben me al zo vaak 

aangeraden om oordoppen ofeen koptelefoon te gebruiken

maar die helpen niet.

Als ik een koptelefoon opzet hoor ik geluiden als geboor en piepjes 

machines er nog steeds dwars doorheen. Gevolg is dat ik en naar de 

muziek probeer te luisteren en naar het lawaai. Ik krijg dan dus weer

hoofdpijnen moet ik gaan liggen. 

Om het voor mezelf zo makkelijk mogelijk te maken heb ik zo min 

mogelijk verplichtingen voor mezelf.

Zo min mogelijk prikkels

Je kan denken: Waarom ga je dan niet juist uit huis als je zoveel last van 

het geluid hebt? Het punt is echter dat als ik bijvoorbeeld naar tekenles 

ga ik daar ook weer extra prikkels krijg.

De groep is vrij groot met 9 mensen die allemaal ook wat te vertellen

hebben.Voor mij is het dan extra moeilijk om mezelf te concentreren op 

de opdracht. 

Na 2 uur ben ik dan redelijk relaxed maar zit ik ook weer vol met nieuwe 

prikkels.Als ik dan thuis kom en het lawaai is nog in volle gang heb ik geen

ruimte om mijn hoofd leeg te maken en krijg ik jawel weer hoofdpijn.

Rust en ruimte

Ik ben blij dat ik van mezelf zo goed begrijp wat er aan de hand is anders 

had ik niet geweten waar ik het zoeken moest. Ik kan nu proberen zoveel 

mogelijk mijn rust en ruimte te nemen die ik nodig heb en zo min mogelijk 

extra spanningen naast de verbouwing.

Twitter is oa een hele fijne uitlaatklep voor mij waar ik regelmatig mijn 

frustraties over de verbouwing kwijt kan. Ook het gamen is voor mij een

fijne ontsnapping

Zo heb ik mijn eigen maniertjes om met deze verbouwing om te gaan en 

kom ik er wel doorheen! Tussendoor spreek ik af en toe met mn ouders af, 

ga ik soms op bezoek bij een oudere dame van het verzorgingshuis
omdat 1 op 1 contact beter te overzien is voor mij.

Ik probeer mijn leven op mijn tempo en met wat voor mij op dit moment 

haalbaar is op te bouwen. 

Woensdag 12 februari zou ik na 3 maanden wachten eindelijk de

raampjes moeten krijgen. Het is enorm frustrerend dat ik zo lang heb 

moeten wachten en in de kou heb gezeten en ik krijg er geen

schadevergoeding voor. Het heeft echter geen zin om mij hierover 

op te gaan zitten winden dat kost alleen maar energie die ik liever in

positieve dingen steekHet kost me al mijn energie en geduld maar

ik zal door deze hectische periode heen komen, gewoon door heel

goed voor mezelf te zorgen!

Trots

Het afgelopen jaar heb ik geleerd om met (voor mij) lastige situaties om te

gaan. Dankzij de grote renovatie die al sinds maart in mijn wijk plaats vond
werd ik gedwongen om grenzen te stellen.  Ik was begonnen met tekenles
en vrijwilligerswerk met ouderen. Ik heb veel plezier in deze activiteiten. Maar

toen de bouwers op mijn galerij aan de slag gingen werd het lawaai en de

hectiek me allemaal te veel. Ik merkte dat ik meer ruimte en rust voor
mezelf nodig had. Extra prikkels kan ik dan niet meer verwerken.

Omdat de informatieverwerking in mijn hoofd vrij langzaam gaat raakt mijn
hoofd sneller vol. Harde geluiden, geschreeuw vals zingende bouwvakkers
het constante heen en weer geloop op mijn balkon mijn hoofd kon het allemaal

niet verwerken. Als ik daarnaast nog extra activiteiten erbij heb loopt de
emmer over. Het was moeilijk maar ik ben superblij dat ik de beslissing
genomen heb om even pas op de plaats te nemen. 

Om mijn rust te vinden ben ik regelmatig bij m’n ouders geweest. Ik wilde

eerst met mijn katten bij mijn ouders logeren tot de verbouwing chaos over

was maar de katten mn ouders en ik werden er geen van allen erg
gelukkig van. Toen was het de moeilijke keuze om dan maar in het
lawaai te gaan zitten. Daar werden de bouwers en ik dan weer niet gelukkig
van maar het was nu eenmaal niet anders. 

Zo raakte ik een keer hard in paniek omdat iemand een radio met
loeiharde muziek op mijn balkon had neergezet. Ik kan me hier met geen
mogelijkheid voor afsluiten en werd er dan ook echt gek van. Na 2 uur
keek ik buiten en zag dat ding op mijn balkon staan lawaaiien. Ik vroeg
aan 1 van de bouwers of zedat Alsjeblieft wilden uitzetten. Vervolgens
belde ik huilend degene die de leiding heeft over het hele project om
te vragen of ze dat nare ding alsjeblieft NOOIT meer op mijn balkon
willen zetten. 

Met veel geduld en goede communicatie naar de bouwers toe heb ik
mezelfdoor deze loodzware periode heen kunnen slepen. Ik ben ook
superbli met hoe zij in het algemeen gereageerd hebben op mij. Zo
vroeg 1 van de bouwers of ik last had van hun en toen zei ik ‘Niet van
jullie maar van het lawaai, ik krijg nogal snel hoofdpijn.’ Toen
begreep die het. 

Hoe ik met alle moeilijke en onverwachte situaties ben omgegaan is iets
waar ik ontzettend trots op ben. Ondanks de gecompliceerde situaties
probeerde ik toch met een stukje humor mijn grenzen aan te geven.
Met humor bereik je immers meer dan met boosheid en geklaag.
Natuurlijk heb ik wel situaties gehad dat ik echt chagrijnig was.
Zoals die keer dat er om 8 uur smorgens 4 schilders voor mn deur
stonden.“Goedemorgen mevrouw we komen u badkamer schilderen.’

‘Het is GEEN goedemorgen en nou opsodemieteren!’ Ach ja.
het komt eruit zoals het eruit komt zullen we maar zeggen…

As maandag gaan ze weer verder met de laatste afrondingen.
Ik zie er tegenop maarben ook blij want het zijn de laatste loodjes.
Ze hoeven niet meer op mijn galerij tezijn en dat scheelt al een
heleboel. Deze laatste loodjes zullen we ook wel weer overleven!