zaterdag 9 november 2013

Afrondingsperiode

Zaterdag 9 november
Het is een drukke tijd geweest. We hebben net een verbouwing bij ons thuis achter de rug en tussendoor loopt alles ook gewoon verder. Met regelmaat vraag ik me af of ik het allemaal wel aan kan. Het is behoorlijk veel wat er op me af komt. De dagen gaan snel en zitten voller. Ik moet alles goed plannen en zorgen dat ik het overzicht behoudt.

Een chaotische week
Afgelopen week heb ik een behoorlijk chaotische week achter de rug. Maandag naar school, dinsdag was ik vrij maar toen gingen de ramen er in de woonkamer en achterkamer uit. Het was behoorlijk koud in huis en erg lawaaiig. Daarna kon ik eindelijk alle verbouwingsstof schoonmaken dus had ik weinig rust. De rest van de week moest ik gewoon werken. Gister had ik erg veel last van mijn kies dus moest ik savonds na mijn werk nog gauw naar de tandarts. Helaas moet er weer een kies uit maar dat is weer een ander verhaal.

Stuiterig
Vandaag was het ook weer een drukke dag. We gingen op weg naar Zeewolde, daar woont Rianne op een zorgboerderij. Het is leuk om te filmen daar. Er zijn koeien en paarden en veel andere dieren zoals honden, katten en konijnen. Afgelopen week was ik wel even bang dat ik niet voldoende energie zou hebben om alles aan te kunnen maar het is me toch gelukt! Vandaag stond ik zelfs op met een stuiterig gevoel. dan weet ik al dat ik erg druk zal zijn. Het is natuurlijk spannend allemaal.

Prikkels
Ik probeer wel mijn rust te bewaren om het vol te kunnen houden, want er gaat natuurlijk veel energie in zitten in al dat gestuiter. Maar omdat ik het tegelijk heel leuk vindt allemaal en veel prikkels krijg is het voor mij erg moeilijk. We hebben de laatste opnames gemaakt voor ons project. Ik ga er niet te veel over vertellen wel dat het erg leuk was om het te doen. Het is veel werk, maar je krijgt er een hoop voor terug!

Trots
Ik ben heel benieuwd hoe iedereen het zal vinden op 22 november. Vorig jaar kregen we voor onze informatieve film een staande ovatie. Dat was ook erg leuk om te maken.
Ik zal hier de link nog even geven van de film dan kunnen de mensen die deze blog volgen de
film van vorig jaar nog een keer zien. Ik ben trots op wat we allemaal doen en hebben bereikt met elkaar!

https://vimeo.com/54368566

zondag 3 november 2013

Waarom wordt ik blij van mijn werk?

Werken in de zorg is best pittig. Er wordt lichamelijk en geestelijk veel van je gevraagd. Toch krijg ik ook energie van de sociale contacten met bewoners. Bijvoorbeeld als ik ze met kleine dingen gelukkig kan maken.

Smiddags wordt er tussen twaalf en half één eten gedeeld. Dit gaat altijd snel want je moet op 2 afdelingen met de etenskar langs de bewoners. En de mensen hebben natuurlijk zin om te eten. Sommigen staan al op de gang te wachten als ze de etenskar horen of ruiken aankomen. De bewoners mogen altijd kiezen tussen aardappels of puree, twee soorten groenten en twee soorten vlees. Vaak weet de persoon achter de etenskar al wat de bewoner zal kiezen. Ik kan dat nog niet van iedereen onthouden. Je moet bij sommige mensen ook gaan vragen wat ze willen eten en dan moet je opnoemen wat er op het menu staat. Ik vindt dat nog best lastig om dat te onthouden. Ik voel me dan net een halve ober.

De mensen mogen altijd kiezen tussen 3 verschillende toetjes en krijgen dan één toetje. Nu kwamen we pas bij een mevrouw waar ik ging vragen wat ze wilde eten. Ik kwam met het eten en één toetje. Ze vroeg of ze ook twee toetjes mocht, want die moest ze samen met haar medicijnen innemen. Ik wist niet zeker of dat mocht dus ik ging het navragen aan de persoon achter de kar. In dit geval mocht het omdat mevrouw altijd twee toetjes krijgt.

Ik kwam dus terug met een tweede toetje en mevrouw was helemaal gelukkig. Ze zei: ‘Oh wat lief dat je me een tweede toetje komt brengen!’ En schudde mijn hand uit dankbaarheid. Ik voelde me helemaal warm en blij worden van binnen dat ik een bewoner gelukkig heb kunnen maken met zoiets simpels. Dat zoiets kleins een mens zo blij kan maken, dat maakt mijn werk meer dan de moeite waard!


zaterdag 2 november 2013

Een bijzondere ontmoeting met Jetta Klijnsma!

Een bijzondere ontmoeting met Jetta Klijnsma!

Wat vooraf ging
Ik wilde al heel lang graag eens met Jetta Klijnsma zelf praten. Ik erger me er op tv altijd over dat ze over de doelgroep Wajongers praat en niet mét. Het tegendeel is dus waar, is gister gebleken.
Het begon allemaal toen ik in Augustus dit jaar geïnterviewd werd door Sippy van Akker.
http://bit.ly/19YEOiC (lees hier het interview over de Wajong en VCFS)
Zij zei op het einde: 'Waarom stuur je haar niet gewoon een brief? Wie weet waar het op uit draait. Nee heb je, ja kun je krijgen!’ Ik dacht bij mezelf: Waarom ook niet? Ik trok de stoute schoenen aan en na het idee lang te hebben laten sudderen schreef ik een brief.

Gelukt!
Ik kreeg al best snel antwoord. Ik weet niet meer hoeveel tijd er precies is over heen gegaan voordat ik reactie kreeg, maar ik was erg verheugd, want mijn doel was bereikt: Ik mocht naar een bijeenkomst komen voor Wajongers om te praten over onze situatie en zorgen voor de toekomst. Ik was door het dolle heen, mijn grootste wens ging in vervulling. Ik mocht met Jetta Klijnsma zelf praten!

De reis
Het leek eindeloos lang te duren voordat het zo ver was, maar gister was dan eindelijk de dag gekomen dat ik naar Den Haag kon reizen. Ik had na lang twijfelen besloten om samen met mijn vader te gaan. Hij zou mee reizen, maar ik zou het gesprek alleen doen. Ik ben blij dat ik hiervoor heb gekozen, anders was het reizen nog fout gegaan. Het was namelijk op het ministerie van sociale zaken en werkgelegenheid. Dat was net ergens anders dan ik had gedacht.

Gelukkig waren we ruim op tijd voor het gesprek aanwezig.
We werden om 14:15 opgehaald. De groep bestond uit totaal 12 personen. Er waren 2 wajongers ik en een andere jongen, de anderen waren ouders die hun zorgen uitten over hun zoon of dochter. Er was 1 jongen die kwam uit de Wsw. En een vrouw uit de Bijstand.
Om vijf over half drie kwam Jetta binnen. Ze gaf iedereen netjes een hand en iedereen stelde zich zelf voor. Even later opende ze de bijeenkomst en mochten we allemaal onze eigen situatie en zorgen vertellen.

Het gesprek
Ik heb kort en bondig verteld wat mijn situatie betreffende de Wajong is. De meeste mensen die mijn blog lezen, kennen het verhaal ondertussen wel. Ik heb gezegd dat ik me zorgen maak als ik mijn opleiding af heb, dat ik dan weer niet aan de slag kom, simpel omdat ik een Wsw- en Wajong-achtergrond heb. Daar wordt je toch op afgerekend. Ze kon er helaas niet op in gaan omdat we maar een uur de tijd hadden. Sommige ouders vertelden het schrijnende verhaal van hun kind en hun zorgen. Had hun zoon of dochter nog wel een toekomst als de Wajong weg zou vallen?

Indruk?
Ik vond het wel jammer dat ik niet veel met Jetta zelf heb kunnen praten, maar ik besefte dat de tijd hier niet naar was. Ik hoop wel dat ik een goede positieve en sterke indruk op haar heb kunnen maken. Wat ik wel leuk vond, was dat ze me herkende van Nieuwsuur. Ik was samen met haar op 6 juli in een uitzending geweest van Nieuwsuur over de Wajong. Een aantal ouders herkende mij ook van deze uitzending.
Hoop voor de toekomst

Hoop voor de toekomst
Ik merkte dat de ouders van Wajongers  het fijn vonden dat ik zelfstandig bij deze bijeenkomst was en dat ik het zo goed kon verwoorden. Het geeft toch een soort van hoop en houvast als iemand uit de Wajong het gewoon zelf kan.
Ik hoop eigenlijk dus dat ik dit soort dingen vaker mag doen, dat zou ik erg bijzonder vinden. Het geeft een fijn gevoel als je mensen hoop kunt geven. Natuurlijk ben ik nu druk met mijn opleiding en stage. Maar een diepe wens van mij is toch iets kunnen betekenen voor Wajongers en hun ouders. Dat heb ik gister maar weer duidelijk gezien, hoe belangrijk het is dat deze mensen hoop en houvast in hun leven hebben. Zou het niet mooi en bijzonder zijn als ik daar een rol in zou kunnen spelen? Dat geeft mij zelf ook weer houvast en hoop voor de toekomst!

Een tweede bijeenkomst
Tot slot zijn we uitgenodigd voor nog een bijeenkomst met Jetta Klijnsma als de participatiewet wat verder gevorderd is. Ze vind het belangrijk om de wet zo goed mogelijk samen te stellen gericht op wat de doelgroep nodig heeft. Helaas is iedere situatie natuurlijk uniek en is het moeilijk of onmogelijk om de wet daar precies op af te stemmen. Ze doet echter wel degelijk haar best. Dat merkte ik aan alles. Ze is oprecht en luisterde aandachtig naar onze situaties. Ik vind het heel fijn dat ik haar heb mogen ontmoeten en dat ik nog een keer een bijeenkomst mag bijwonen!