28 januari 2014
Levenservaring
Hoe je bent als mens heeft te maken met verschillende invloeden. Zo krijg je van je ouders en familie een bepaald zelfbeeld mee maar ook van alles wat je in je leven hebt meegemaakt. Van alles wat je tegen komt leer je. De een heeft meer leermomenten nodig dan de ander. Dat maakt je niet minder of beter dan een ander, ieder heeft zijn eigen levensweg.
Hoe nu verder?
Mijn leermomenten gaan met vallen en opstaan. Vandaag was een enerverende dag. Na een gesprek vanmorgen met mijn praktijk begeleidster van de zorg ben ik er uit gekomen dat de zorg toch niet mijn richting is. Maar wat dan wel? Ik ging een gesprek aan met de stage coördinator van mijn stageplek. Ik kwam huilend het kantoortje binnen dus ik had meteen haar aandacht. Ik vind dit soort situaties altijd moeilijk te omvatten. We hadden een goed gesprek over wat nu verstandig is om te doen. Wil ik verder met deze opleiding? Kan ik de dagbesteding wel aan om een hele groep te leiden? Wordt ik hier echt gelukkig van om op dit niveau te werken? Of kan ik beter kijken of ik iets anders kan doen. Maar wat dan?
Ik ga hier donderdag eens goed over praten met mijn jobcoach. Ik weet wel dat ik in de zorg niet verder wil. Maar kan ik dan wel mijn stage/school blijven doen of moet ik dat niet willen? Het is zo verwarrend allemaal ik probeer voor mezelf op een rijtje te zetten wat verstandig is.
Omgeving is belangrijk
Je omgeving is belangrijk in dit soort levensbepalende momenten. Hoe helpen zij je omgaan met deze situaties? Ouders hebben bepaalde verwachtingen van hun kinderen. Als je een beperking hebt kun je daar echter niet altijd aan voldoen hoe graag je het ook zou willen. Als je een grens hebt bereikt moet je dit zelf accepteren maar je omgeving ook. Misschien is niveau 3 wel te hoog gegrepen voor me, nou en? Als ik maar gelukkig ben dat is het belangrijkste toch. Wat heeft de maatschappij of ik zelf (het belangrijkste) er nou aan als ik op de toppen van mijn tenen loop?
Wil je als ouder zijnde niet het aller beste voor je kind? En wat is het hoogst haalbare in dit leven? dat je gelukkig bent met jezelf en het leven dat je hebt.
Wil je als ouder zijnde niet het aller beste voor je kind? En wat is het hoogst haalbare in dit leven? dat je gelukkig bent met jezelf en het leven dat je hebt.
loslaten
Het is ook maar net hoe je met situaties die je tegen komt om gaat. Kun je ervan leren? En doe je het een volgende keer weer zo of toch anders? Ik sta nu voor de opgave om te bedenken wat voor mij op dit moment het verstandigste is. Moet ik doorgaan op niveau 3 op dagbesteding of toch beter iets anders kiezen? Erachter komen waar je nu écht gelukkig van wordt is misschien wel éen van de lastigste opgaves in het leven. Moet je voldoen aan de verwachtingen van je omgeving of dat loslaten en naar je hart luisteren? Ik weet het antwoord wel maar voordat je daar bent kost nog een heel mensenleven...