Opnieuw beginnen! (Angst overwinnen!)

Opnieuw beginnen

Omdat ik me in januari dit jaar heb afgemeld voor het werk traject

van het UWV, heb ik veel thuis gezeten. Goed voor mezelf zorgen
was mijn prioriteit.
Ik ging meer sporten dmv fietsen en zwemmen,ging beter letten op

wat ik at en viel hierdoor 14 kilo af in een half jaar tijd.
Ik kwam echter enkele weken geleden op een punt dat ik merkte

dat ik niet meer voldoende had aan alleen online contacten.
Ik wilde graag meer contacten in het echte leven. Met mensen praten

en weer iets dóen! Maar hoe pak je zoiets aan als je last hebt van
sociale angsten?

Een eerste stap
Op donderdag 29 november had ik een eerste kennismakingsgesprek
met mijn nieuwe coach We bespraken wat ik evt zou kunnen doen om
mijn vrije tijd op te gaan vullen. Ik wilde graag meer activiteiten gaan
doen met mensen samen ipv de hele dag alleen thuis zitten of sporten
die ik zelfstandig kon uitvoeren.

Al gauw kwamen we via internet bij de Inloop van Driebergen terecht. Ik
kreeg de opdracht om informatie te zoeken hoe ik daar moest komen

en wat ze voor activiteiten in de aanbieding hadden. Aanvankelijk was
ik enthousiast: ik wilde graag iets nieuws beginnen en dit was een
goede mogelijkheid voor een nieuwe stap.

Rust Reinheid en Regelmaat

De dag erna wist ik echter niet waar ik het zoeken moest. Ik wilde zó

graag iets nieuws beginnen maar ik vond het doodeng.
In de avond raakte ik helemaal overstuur en belde ik mijn ouders; die
kwamen gelukkig meteen om met mij te praten.
We hadden een fijn gesprek waarna ik me weer wat rustiger voelde.
Het was nu echt tijd om mijn angst onder ogen te zien als ik me niet meer

zo eenzaam wilde voelen. We spraken af dat ik de maand december
zou gebruiken om meer ritme en structuur in mijn leven te krijgen.
Rust en Reinheid had ik voldoende maarik had meer Regelmaat nodig
in mijn leven.

De inloop

Op dinsdag 4 december was het dan eindelijk zover. Ik wilde niet langer
mezelf verstoppen of uitvluchten verzinnen. Ik zou het dan nu echt doen.
Ik stapte op mijn fiets en fietste naar de locatie waar de inloop van

Driebergen zich bevond. Dit is gelukkig maar 10 minuten fietsen van mijn
huis zodat dit voor mij vrij makkelijk te bereiken is. Met knikkende knietjes
stapte ik binnen. Eerst kwam ik in de Euro shop terecht daar was
ik echter niet naar op zoek dus ik vroeg waar ik de inloop kon vinden.
Die was in de ruimte ernaast werd mij vertelt. Daar ging ik dan.
Ik stapte binnen en er zat een man of 15 met elkaar koffie/thee te drinken.
Oef, dat was best veel! Ik zei gedag en zocht een plekje uit aan tafel.

Er werd direct kennis met mij gemaakt en een kopje thee voor me
ingeschonken waardoor ik me al gauw meer op mijn gemak voelde.

Activiteiten in de aanbieding!

Ik raakte in gesprek met een stagiaire die daar o.a activiteiten organiseert.
Dit bleek een zeer waardevol gesprek te zijn.Binnen 5 minuten waren

we al aan het brainstormen over activiteiten die we konden bedenken om
daar te gaan uitvoeren. Het ging helemaal als vanzelf en ik vond het super
fijn dat ik weer kon nadenken over iets wat ik erg leuk vind en waar ik ook
goed in ben! De coördinator was ook aanwezig en die zei al vrij snel dat ze
het erg misten dat erop de vrijdagmiddag geen tekenactiviteit meer was.
Ik moest me erg inhouden om niet op te springen en te roepen:
‘Ja ik, ja ik, ja ik kan dat wel!’ Ik meldde me maar meteen aan voor de
tekenles die op donderdagochtend plaatsvindt. Gelukkig was er nog een
plekje voor mij en kon ik aanschuiven.Toen die donderdag mijn coach weer
kwam liet ik trots mijn gemaakte tekening zien.
Die had ze niet zien aankomen dat ik zelf al zulke stappen had ondernomen!

Drempels overwinnen

Het blijft altijd zoeken naar wat voor hulp ik nodig heb en waarbij.
Normaliter kan en wil ik dingen zoveel mogelijk zelfstandig ondernemen
maar soms heb ik net even dat extra zetje nodig om het ook echt te doen.
Nu was het na twee gesprekken gelukt om over die drempel heen te
stappen. Als je behoefte groter is dan de angst kun je niet anders dan
de angst in de ogen kijken en in iets nieuws springen.
Uiteindelijk bleek het reuze mee te vallen en is het precies wat ik nu op
dit moment nodig heb! Er zijn bij de inloop voldoende mogelijkheden
om mijzelf verder te ontwikkelen en weer regelmaat in mijn leven te krijgen
en daar ben ik superblij om!

Met de billen bloot

Het is een kwestie van alles rustig opbouwen zodat ik me niet te snel
in situaties stort die me over het hoofd gaan groeien. Ik ben daarom ook

direct eerlijk geweest over de beperking die ik heb zodat ik niet opnieuw
overschat wordt. Het is een grote stap dat ik meteen eerlijk ben geweest
wat er met mij 'aan de hand is.' en daar ben ik best trots op!
Als ik niet altijd maar overschat wil blijven worden en vervolgens nieuwe
teleurstellingen krijg omdat ik dingen toch weer niet aankan of waar kan
maken moet ik wel met de billen bloot.
De komende tijd zal ik stapje voor stapje mijn grenzen
gaan verleggen. Ik wil mezelf blijven uitdagen om nieuwe situaties aan
te gaan! Ik heb er weer zin in, kom maar op!

Een papieren doosje

Een papieren doosje.

Iets nieuws leren

Iets nieuws leren is voor iedereen eng en moeilijk. Als je 22q11 hebt is het zelfs nog veel ingewikkelder. Alle dingen die voor iemand zonder dit syndroom makkelijker aan te leren zijn kosten mij meer moeite. Mijn vader geeft altijd het voorbeeld dat het toen ik klein was heel lang duurde voordat ik eindelijk mijn hempje op de juiste manier kon aantrekken en niet achterstevoren. Ik begreep hier gewoon de logica niet van.

Wat is 22q11?

Voor de mensen die niet weten wat 22q11 is: op de 22e chromosoom ontbreekt een stukje informatie. Omdat dit stukje informatie ontbreekt ontstaat dit syndroom. Het heeft meer dan 196 kenmerken. Waar ik last van heb is dat de informatieverwerking bij mij trager gaat waardoor het bij mij langer duurt om dingen aan te leren. Ook heb ik last van depressies en paniekaanvallen. Ik heb veel behoefte aan structuur en duidelijkheid omdat ik anders snel het overzicht verlies.

Dit geldt tot op de dag van vandaag nog steeds. Iets wat voor een ander logisch is, is het voor mij niet en moet ik veel langer over nadenken voordat ik doorheb hoe ik iets kan aanpakken. Zo was het voor mij erg lastig om uit te vogelen wanneer het oud papier in mijn wijk werd opgehaald. Ik had op de website van de gemeente gekeken en daar stond het voor mij niet duidelijk op. Er stond: Driebergen Zuid en Noord wordt het op deze datum opgehaald. Ik wist niet eens of ik in Zuid of Noord woonde.

Ik bestel kattengrind via Bol.com omdat het voor mij simpelweg te zwaar is om 20 kilo te sjouwen, ik kan het wel maar het kost me meer energie dan ik wil. De keuze is voor mij daarom om het te laten bezorgen. Het komt echter altijd in een grote papieren doos en na een aantal keer kattengrind te hebben besteld zit je met enkele grote, lege gevouwen dozen. En waar laat ik die nu het niet duidelijk is waar ik dat kan inleveren?

Medebewoners zeiden: ‘Zet gewoon bij het grof afval neer, dat doe ik ook altijd.’ Dus dat deed ik dan maar. Er kwam een boze meneer aan de deur die zei: ‘Jongedame je mag deze doos niet hier neerzetten de volgende keer krijg je zonder pardon een boete!’

Ik zat met mijn handen in mijn haar. Hoe moest ik dit nu oplossen? Ik had werkelijk geen flauw idee. Ik besloot het adres dan maar door te krassen en het toch bij het grof afval neer te zetten. Twee dagen later kreeg ik een dikke envelop van de Gemeente Utrechtse Heuvelrug. Of ik even 150 euro wilde betalen. Ik had een gevouwen, papieren doos bij het grofvuil neergezet en dat werd omschreven als ‘zwervend afval.’

Ik kreeg een fikse paniek aanval. Ik héb in geen miljoen jaar 150 euro. Ik moet zien rond te komen van een Wajong uitkering en dat lukt me iedere maand met de hakken over de sloot maar net. Ik zorg er voor dat ik niet in de schulden kom omdat ik amper ruimte heb om deze af te betalen. Zelfstandig wonen is voor mij enorm belangrijk en ja daar horen dit soort dingen ook bij. Toch zou het fijn zijn als ik niet als een crimineel behandeld wordt omdat ik simpelweg niet weet waar ik dan wel mijn papieren afval kan inleveren.

Ipv dat ik werd geholpen en mij duidelijk werd uitgelegd waar ik dan mijn papieren afval kon inleveren kreeg ik een torenhoge boete van 150 euro. In paniek gooide ik mijn probleem over de boete van de papieren doos op twitter. Ik kreeg een hele hoop reacties van diverse mensen. Lieve en begripvolle maar ook denigrerende en akelige reacties. Ik vond het frappant hoe kortzichtig mensen reageren op een situatie als deze.

Nee ik ben echt niet dom maar dingen die voor een ander zo logisch zijn is het voor mij niet; simpelweg omdat ik hierin het overzicht mis.

Zou het niet veel beter zijn als het beleid hierin wordt aangepast? Zou het niet prettiger zijn als er anders en met meer begrip met kwetsbare mensen wordt omgegaan?

In de wijk waar ik woon wonen over het algemeen veel mensen die kwetsbaar zijn. Het zou goed zijn als in het systeem wordt weergegeven als iemand een oudere, allochtoon of met een Wajong uitkering wordt aangeduid. Dan kan er op een andere manier naar de situatie worden gekeken.

Ook aan de brieven kan nog een heleboel veranderd worden. Ik kreeg nu een  boze rapportage in mijn schoot geworpen waarin ik werd neergezet als 1 of andere crimineel. De brief heb ik niet eens geheel gelezen omdat er allerlei moeilijke zinnen werden gebruikt die ik niet kon ontcijferen zonder er een van Dale bij te pakken. Dit geldt vast en zeker voor veel meer mensen. Een goede kennis van mij die nota bene een journalistieke achtergrond heeft en rechten heeft gestudeerd had al moeite om een brief van de gemeente te ontcijferen.

Nee ik wil niet als persoon anders behandeld worden maar dat er met meer begrip naar mijn situatie wordt gekeken. Ik hoop daarom maar dat ik dit niet voor niks heb hoeven meemaken en dat we er met zijn alle op een positieve manier wat van kunnen leren. En er misschien in de toekomst op een andere en betere manier mee kunnen omgaan.

Gewoon een onbekend syndroom

Gewoon een onbekend syndroom

Afspraak gemist

Je wilt zo graag maar het gaat echt niet

Het ergste is wel dat niemand het ziet

Je hebt ‘gewoon’ geen energie om te gaan

Mensen zeggen: 'Kom gewoon, komaan!'

De vorige keer kon je het toch ook?

Waarom raak je dan nu over de kook?

Ik snap hier werkelijk geen hout van

Kun je het echt niet uitleggen dan?

Hoe leg je precies uit wat 22q11 is?

Wat is het nu en wat is er mis?

Een onbekend syndroom zo ongrijpbaar

Je ziet niks het is verdorie onverklaarbaar

Je leeft het leven zo goed als het gaat

Komt vaak op tijd zelden te laat

Maar als het dan echt niet lukt

Bijt jezelf er dan niet teveel op stuk

Dit is ‘gewoon’ een onbekend syndroom

waarin niets vanzelf gaat en niets gewoon!

Anne Houtsma 17 oktober 2018

Prikkels (gedicht)

Prikkels

Schreeuwende kinderen in de straat

keihard krijsen, maakt me zo kwaad!

Het gaat overal dwars doorheen

bij elke schreeuw krimp ik ineen

Ik krijg geen tijd om alles te verwerken

te veel prikkels die elkaar versterken

mijn kop knalt uit elkaar van ellende

Dit is echt niet iets dat ik zo plande

Geluiden komen hard bij mij binnen

Dat is iets dat moet ik overwinnen

Ruimte en rust is alles wat ik dan wil

Een plekje voor mij alleen lekker stil

Al het extra geluid is dan even teveel

Ik krijg zware hoofdpijn, dat is t nadeel

Dit is voor mij helaas de realiteit
Dit moest ik gewoon even kwijt

Open brief aan Menzis over anti depressiva

Beste Menzis

Ik lees de discussie over #Menzis met pijn in mijn hart. Hoezo wordt
antidepressiva niet meer vergoed als je niet kunt aantonen dat je depressie
niet meetbaar verbeterd?
Ik begrijp het niet. Je kunt een depressie niet zomaar verbeteren
door ‘even’ antidepressiva te gebruiken het helpt hooguit op die manier
dat je misschien wat minder neerslachtig bent de hele dag door.

Ik heb de onbekende aandoening 22q11 waardoor het stofje dat

dopamine heet bij mij minder goed werkt. Prikkels zoals harde geluiden
(gillende kinderen, harde muziek) komen bij mij harder binnen dan bij
een ander. Ik kan me hier niet goed voor afsluiten omdat het niet goed
gereguleerd wordt. De informatieverwerking gaat in mijn hoofd wat
trager waardoor mijn hoofd sneller ‘vol’ zit. Ik heb hierdoor veel rust
en ruimte nodig voor mezelf.

Sinds dat ik #antidepressiva gebruik worden mijn emoties beter

gereguleerd en ken ik minder diepe dalen dan voorheen. Echter zal
ik altijd last hiervan blijven houden waardoor ik dit medicijn zal moeten
blijven gebruiken.

Ik heb het geaccepteerd dat dit medicijn mij helpt om mijn dagelijkse
leven dragelijker te maken. Het stoort mij echter dat een zorgverzekeraar
zoals #Menzis het blijkbaar niet begrijpt hoe het is als je dagelijks met
depressies geconfronteerd wordt. Een #depressie is niet iets dat je
zomaar even uitschakelt.

Ook al heb ik antidepressiva ik heb nog dagelijks te maken met negatieve

gedachten, emoties en paniekaanvallen. Dit zijn dingen die niet zomaar
even teverbeteren zijn met antidepressiva! Zou ik daarom mijn medicatie
niet meer vergoed mogen krijgen? het is gewoon te zot voor woorden!

Het is niet ok om van mensen die al in een depressie zitten en kwetsbaar zijn
te verwachten dat ze ‘meetbare’ resultaten kunnen aantonen binnen
afzienbare tijd. Je moet deze doelgroep met rust laten en ondersteunen.
Mensen met een depressie hebben al strijd genoeg zonder ook nog voor hun
medicatie te moeten strijden.

Anne Houtsma

Mijn gedicht over dit onderwerp
http://eenandereroute.blogspot.com/2018/08/depressie.html

Depressie

Depressie

Depressie een ziekte dat men liever vermijd

Een onzichtbare pijn en moeilijke strijd

Een gevecht in je hoofd is dagelijkse kost

een vakantie  is niet iets wat het verlost

Het onderwerp is ongrijpbaar en taboe

de negatieve gedachten maken je doodmoe

Mensen zien het niet dus is er niks mis

Onbegrip laat je nog meer in het gewis

Hoezo je bent de hele dag moe stel je niet aan!

Schouders recht, borst vooruit en gaan!

Dit is het laatste wat je wilt horen in een depressie

en zeker niet in een moeilijke therapiesessie

Laat dus de vooroordelen achterwege gaan

en laten we samen achter elkaar staan

Steun, begrip en respect voor elkaar

Bestaat dat nog? Ik schrijf dit niet zomaar!

Waarom de wet loondispensatie en participatie niet werkt

Lucas is een jongeman van 29 jaar. Hij werkt al vanaf zijn 17e met

veel plezier in de horeca.

Door zuurstofgebrek bij zijn geboorte heeft hij een #Wajong uitkering.

Omstreeks mei dit jaar kwam ik op twitter de petitie van 'Wij staan op'

tegen van Amber en Noortje. Deze twee dames hebben bij elkaar

ruim 80.000  handtekeningen verzameld tegen de plannen van

het #kabinet omtrent de loondispensatie.

Je krijgt te maken met loonkostensubsidie als je een arbeidsbeperking

hebt en niet naar vermogen kunt presteren.

Wat houdt loondispensatie in?

#Loondispensatie is bedoeld voor werknemers met een #Wajong-uitkering.

Bij loondispensatie betaalt de werkgever tijdelijk minder loon aan een

werknemer omdat hij minder aankan dan de andere werknemers.

Voorwaarde is dat de werknemer een Wajong-uitkering heeft.

UWV vult het loon van de Wajonger dan aan tot maximaal het bedrag dat

hij ontving voordat hij bij de werkgever ging werken. De loondispensatie

kan een half jaar tot 5 jaar duren. Verlenging is mogelijk, maar uiteindelijk

moet de werknemer hetzelfde gaan verdienen als andere werknemers.

Loonwaardebepaling

Een loonwaardebepaling is een onderzoek op de werkplek waarbij

de loonwaarde van werknemers met een arbeidsbeperking ten opzichte

van werknemers zonder beperking wordt gemeten en vastgesteld.

Het zette mij direct aan het denken. Ik wilde graag mijn stem laten horen.

Ik kwam er echter niet uit omdat ik op dit moment niet werkzaam ben.

Doorgaans schrijf ik vanuit eigen ervaring maar dat gaat in deze situatie

dus niet op.

Lucas werkt momenteel 32 uur in de week in een keuken. Dit doet hij

met veel inzet en motivatie. Helaas loopt hij met regelmaat tegen de

kromme regels van de participatiewet aan.

Zo vertelde hij dat er een dame (arbeidsdeskundige) van het UWV langs

kwam om zijn loonwaarde te bepalen.

Na een gesprek met de werkgever maar zonder Lucas kwam de

loonwaardebepaling van Lucas uit op 65%.Lucas zelf kreeg hier niets

over te horen, ook werd helemaal niet gekeken hoe hij functioneert.

'Wat is 65% nu eigenlijk?' vroeg hij aan zijn collega's. Ze konden het hem

niet vertellen.

Omdat hij een Wajonger is mag hij blijkbaar afgerekend worden op

die situatie

Waarom loondispensatie en participatiewet niet eerlijk zijn.

Als je in dienst bent bij een bedrijf zal je als Wajonger nooit voor 100%

arbeidsvermogen hebben.

‘Je moet stevig in je schoenen staan als je Wajonger bent' zegt Lucas. '

Je moet continu op je tenen lopen en het zal nooit goed genoeg zijn.

Er zijn allerlei mensen boven jou die alles voor je bepalen en je hebt niks

in eigen handen.

Klinkt voor mij als een situatie waar veel bedrijven met de verkeerde

instelling (winstmarges) misbruik van kunnen maken.

Hoezo bescherming van de Wajonger? Ja bedrijven nemen Wajongers

aan voor de extra's die ze als bedrijf ervoor kunnen krijgen. Klinkt als

een win-win situatie, in de praktijk ligt dat echter anders.

Zelfs iemand als Lucas die naar behoren functioneert wordt in een

middag naar beneden getrokken tot 65%.

Wat doet dat wel niet met je zelfbeeld? Hoezo werken op maat?

'Ik voel me net een product op de markt. Ik word gewogen, het mooiste

stukje halen we eraf en dat gebruiken we.'

Dan heb ik het nog niet eens over de financiële kant voor de Wajonger.

Lucas had in december overgewerkt en kreeg hier  200 euro extra voor.

Dit werd echter door het UWV van zijn uitkering ingehouden, net zoals

dat met bijvoorbeeld een winstuitkering gebeurt. Dus leuk iets

extra's verdienen is er niet bij, terwijl je collega's dat wel krijgen.

Hoe oneerlijk is dat? Geld waar je hard voor hebt gewerkt weer terug

moeten geven omdat je niet meer mag verdienen dan je uitkering.

Wederom wordt de Wajonger keihard gestraft.

Feitelijk zit je als Wajonger vast, je kan geen kant op en aan allerlei kanten

wordt er aan je getrokken. Iets waar de  gemiddelde werknemer o

verspannen van zou raken is dit absoluut geen goede werksituatie voor

een Wajonger.

Een Wajonger is al kwetsbaar door de beperking die hij of zij heeft.

Hier moet veel beter mee worden omgegaan en de participatiewet

draagt hier niks extra's qua bescherming aan bij.

De participatiewet is alleen een middel voor het UWV en bedrijven om

een Wajonger nog eens extra buitenspel te zetten.

Loondispensatie weg ermee!

Ik droom van mijn vrijheid

We zijn allen mens,

ik sta voor gelijkheid

Iedereen genoeg kansen arm en rijk

Iedereen anders en toch ook gelijk

Iedereen knokt voor een nuttig leven

Wij willen ons ook goed kunnen bewegen

Iedereen heeft recht op een goed leven

Dat is voor ons een droom, een streven

Wij willen geen gepest of rotopmerking

Wij zijn ook mens niet de beperking

Geef ons het recht om vrij te leven

Ook wij hebben veel te geven

We hebben wat extra zorg nodig

Maar we zijn zeker niet overbodig!

We willen graag werken op onze manier

Dat geeft ons veel meer plezier

Loondispensatie helpt ons hier niet mee

Daarom trek ik deze wet graag door de wc!