Gezocht! Rust en ruimte!

Het is begin februari en de verbouwing is nog steeds in volle gang. 

Gister kwamen ze met grof geschut een heleboel materiaal brengen 

voor de schuren. Een boel wagens met luid PIEP PIEP PIEP kwamen 

door de straat heen. Ik raakte lichtelijk in paniek; ik heb extreem veel 

behoefte aan rust en ruimte op dit moment.

Overprikkeld

De verbouwing is in maart al een jaar aan de gang en ik ben het 

ongelooflijk zat. Ik wil zo ontzettend graag rust! Helaas duurt de 

verbouwing nog zeker tot eind juni en ik weet nog niet zeker of ze 

dan ook echt klaar zijn. 

Zo heb ik al sinds midden december geen fatsoenlijke raampjes

waardoorik veel kou in huis heb. Ook het lawaai komt hierdoor nog

steeds vrij hard mijn huis binnen, Ik kan me er niet goed voor 

afsluiten dat vind ik heel moeilijk. Mensen hebben me al zo vaak 

aangeraden om oordoppen ofeen koptelefoon te gebruiken

maar die helpen niet.

Als ik een koptelefoon opzet hoor ik geluiden als geboor en piepjes 

machines er nog steeds dwars doorheen. Gevolg is dat ik en naar de 

muziek probeer te luisteren en naar het lawaai. Ik krijg dan dus weer

hoofdpijnen moet ik gaan liggen. 

Om het voor mezelf zo makkelijk mogelijk te maken heb ik zo min 

mogelijk verplichtingen voor mezelf.

Zo min mogelijk prikkels

Je kan denken: Waarom ga je dan niet juist uit huis als je zoveel last van 

het geluid hebt? Het punt is echter dat als ik bijvoorbeeld naar tekenles 

ga ik daar ook weer extra prikkels krijg.

De groep is vrij groot met 9 mensen die allemaal ook wat te vertellen

hebben.Voor mij is het dan extra moeilijk om mezelf te concentreren op 

de opdracht. 

Na 2 uur ben ik dan redelijk relaxed maar zit ik ook weer vol met nieuwe 

prikkels.Als ik dan thuis kom en het lawaai is nog in volle gang heb ik geen

ruimte om mijn hoofd leeg te maken en krijg ik jawel weer hoofdpijn.

Rust en ruimte

Ik ben blij dat ik van mezelf zo goed begrijp wat er aan de hand is anders 

had ik niet geweten waar ik het zoeken moest. Ik kan nu proberen zoveel 

mogelijk mijn rust en ruimte te nemen die ik nodig heb en zo min mogelijk 

extra spanningen naast de verbouwing.

Twitter is oa een hele fijne uitlaatklep voor mij waar ik regelmatig mijn 

frustraties over de verbouwing kwijt kan. Ook het gamen is voor mij een

fijne ontsnapping

Zo heb ik mijn eigen maniertjes om met deze verbouwing om te gaan en 

kom ik er wel doorheen! Tussendoor spreek ik af en toe met mn ouders af, 

ga ik soms op bezoek bij een oudere dame van het verzorgingshuis
omdat 1 op 1 contact beter te overzien is voor mij.

Ik probeer mijn leven op mijn tempo en met wat voor mij op dit moment 

haalbaar is op te bouwen. 

Woensdag 12 februari zou ik na 3 maanden wachten eindelijk de

raampjes moeten krijgen. Het is enorm frustrerend dat ik zo lang heb 

moeten wachten en in de kou heb gezeten en ik krijg er geen

schadevergoeding voor. Het heeft echter geen zin om mij hierover 

op te gaan zitten winden dat kost alleen maar energie die ik liever in

positieve dingen steekHet kost me al mijn energie en geduld maar

ik zal door deze hectische periode heen komen, gewoon door heel

goed voor mezelf te zorgen!

Trots

Het afgelopen jaar heb ik geleerd om met (voor mij) lastige situaties om te

gaan. Dankzij de grote renovatie die al sinds maart in mijn wijk plaats vond
werd ik gedwongen om grenzen te stellen.  Ik was begonnen met tekenles
en vrijwilligerswerk met ouderen. Ik heb veel plezier in deze activiteiten. Maar

toen de bouwers op mijn galerij aan de slag gingen werd het lawaai en de

hectiek me allemaal te veel. Ik merkte dat ik meer ruimte en rust voor
mezelf nodig had. Extra prikkels kan ik dan niet meer verwerken.

Omdat de informatieverwerking in mijn hoofd vrij langzaam gaat raakt mijn
hoofd sneller vol. Harde geluiden, geschreeuw vals zingende bouwvakkers
het constante heen en weer geloop op mijn balkon mijn hoofd kon het allemaal

niet verwerken. Als ik daarnaast nog extra activiteiten erbij heb loopt de
emmer over. Het was moeilijk maar ik ben superblij dat ik de beslissing
genomen heb om even pas op de plaats te nemen. 

Om mijn rust te vinden ben ik regelmatig bij m’n ouders geweest. Ik wilde

eerst met mijn katten bij mijn ouders logeren tot de verbouwing chaos over

was maar de katten mn ouders en ik werden er geen van allen erg
gelukkig van. Toen was het de moeilijke keuze om dan maar in het
lawaai te gaan zitten. Daar werden de bouwers en ik dan weer niet gelukkig
van maar het was nu eenmaal niet anders. 

Zo raakte ik een keer hard in paniek omdat iemand een radio met
loeiharde muziek op mijn balkon had neergezet. Ik kan me hier met geen
mogelijkheid voor afsluiten en werd er dan ook echt gek van. Na 2 uur
keek ik buiten en zag dat ding op mijn balkon staan lawaaiien. Ik vroeg
aan 1 van de bouwers of zedat Alsjeblieft wilden uitzetten. Vervolgens
belde ik huilend degene die de leiding heeft over het hele project om
te vragen of ze dat nare ding alsjeblieft NOOIT meer op mijn balkon
willen zetten. 

Met veel geduld en goede communicatie naar de bouwers toe heb ik
mezelfdoor deze loodzware periode heen kunnen slepen. Ik ben ook
superbli met hoe zij in het algemeen gereageerd hebben op mij. Zo
vroeg 1 van de bouwers of ik last had van hun en toen zei ik ‘Niet van
jullie maar van het lawaai, ik krijg nogal snel hoofdpijn.’ Toen
begreep die het. 

Hoe ik met alle moeilijke en onverwachte situaties ben omgegaan is iets
waar ik ontzettend trots op ben. Ondanks de gecompliceerde situaties
probeerde ik toch met een stukje humor mijn grenzen aan te geven.
Met humor bereik je immers meer dan met boosheid en geklaag.
Natuurlijk heb ik wel situaties gehad dat ik echt chagrijnig was.
Zoals die keer dat er om 8 uur smorgens 4 schilders voor mn deur
stonden.“Goedemorgen mevrouw we komen u badkamer schilderen.’

‘Het is GEEN goedemorgen en nou opsodemieteren!’ Ach ja.
het komt eruit zoals het eruit komt zullen we maar zeggen…

As maandag gaan ze weer verder met de laatste afrondingen.
Ik zie er tegenop maarben ook blij want het zijn de laatste loodjes.
Ze hoeven niet meer op mijn galerij tezijn en dat scheelt al een
heleboel. Deze laatste loodjes zullen we ook wel weer overleven!

Een vreselijk chaotische week

Een vreselijk chaotische week

Sinds maart dit jaar is er een groteverbouwing bezig in de wijk waar

ik woon.  Tot nu toe had ik er niet super veel last van omdat ze
in de 1e 2 flatgebouwen bezig waren. Nu zijn ze echter bezig op
het stukje waar ik woon en ik wordt daar niet zo vrolijk van.
De bouwgeluiden en chaos vliegen me om de oren en je wilt niet
weten hoe vaak ik de opmerking:‘Neem oordoppen!’ Heb gehoord.
Ik wilde dat het zo makkelijk werkte bij mij; het gaat letterlijk in
mijn hoofd zitten ik kan me er niet voor afsluiten zoals een ander.

Vorige week was het dan zover ze gingen bij mij in huis aan de slag. 

Dit is zoals te verwachten zeer lawaaiig en gaf veel onrust.
Ik weet niet goed wat ik kan verwachten en dat levert mij weer
extra spanning en stress op naast de bouw overlast. 

Maandag kwamen ze alleen om het zeil te leggen toen kon

ik direct vragen hoe en wat voor de volgende dagen. Dat konden

ze helaas niet precies vertellen. 

Dinsdag kwam de lawaai man met zijn grote boormachine om gaten te

boren voor de ventilatieschacht. Tegelijkertijd kwam ook nog 

een monteur van eneco langs omdat mijn Toon stuk was gegaan. 

Gelukkig was toen het ergste achter de rug en had ik even rust.
Woensdag kwamen 2 keer bouwmensen langs.
Ik had besloten om mijn werk af te melden en dat was maar goed
ook want bij de 2e ronde raakte ik lichtelijk

in paniek. Gelukkig ging het stapje voor stapje en konden ze mij steeds 

precies vertellen hoe lang het ongeveer zou duren. Ik had hierdoor zelfs 

ruimte voor een grapje met 1 van de bouwvakkers die heel lief was. 

Hij vroeg aan mij of hij iets bij me mocht weggooien en ik zei: ‘Kon je dat 

niet bij de buren doen? Waarom moet dat bij mij? mijn prullenbak 

is persoonlijk!’ Het is voor mij extreem belangrijk hoe er met mij 

wordt gecommuniceerd en omdat ik niet te moe was van het werken lukte

mij dit ook.

De volgende dag zouden ze in de middag komen dus kon ik gelukkig 

naar tekenles. In de middag werd er een aantal keer op de deur geklopt

maar omdat ik niemand zag dacht ik dat het bouwlawaai was geweest. 

De 6e keer werd er zo hard op de deur geklopt dat de deur bijna eruit 

vloog dus ik deed lichtelijk geïrriteerd open: bleken ze Naast de deur te

staan ipv ervoor. Ja logisch dat ik dan niet weet of ze er zijn of niet. 

Ik zei: ‘Willen jullie aub niet zo hard kloppen?’ Toen keken ze mij aan

alsof ik gek was en zeiden: ‘ Ja mevrouw we hebben 6 keer geklopt.’

‘Ik zei ja ik zag niemand dus dan denk ik dat er niemand is. Hoeveel

tijd hebben jullie ong nodig?’ ‘Een uurtje.’ ‘Oke zorg maar dat je snel 

bent ik wil jullie hier niet.’ 

Ze waren een uur over de vloer met veel lawaai maar ik kon gelukkig in de

woonkamer zitten en me enigzins proberen zo min mogelijk van aan te 

trekken.Ze vertrokken zonder een woord waardoor ik niet kon vragen of er

de volgende dag mensen zouden komen. Ik had duidelijk geen vrienden

met ze gemaakt, maar ja met duidelijke communicatie kom je een heel 

eind bij mij. 

Vanmorgen belde ik de bouw mevrouw die over deze hele chaos gaat om

even goed na te vragen wat er nog moest gebeuren en wanneer ik
mensen kon verwachten. Ik legde uit dat ik een lichte beperking heb
en hoe belangrijk duidelijke communicatie voor mi  is omdat ik anders
zeer ongelukkig wordt.
Ik legde uit wat er donderdag was voorgevallen en ze kon er wel

om lachen hoe ik het vertelde. Ik ben op zulke momenten dankbaar dat ik

situaties goed kan begrijpen en kan uitleggen met humor.

Met humor kom je zoveel verder dan met irritatie. Ik vroeg aan haar of ze

de bouwers alsjeblieft wilde zeggen: als ze bij mijn adres komen dat ze 

Voor de deur moeten staan en niet ernaast en of ze mij kunnen

uitleggen wat ze gaan doen en hoelang. Ik zei als u dat voor mij wilt 

doen bent u de held van de dag. 

Ik voel me nu heel trots en blij hoe ik deze situatie heb aangepakt en hoe

ik de afgelopen week ben doorgekomen. Ik heb elke dag wel een paniek

aanval gehad omdat de bouwoverlast mij simpelweg te veel wordt.
Ik wordt overspoelt, heb geen ruimte meer en dan gaat het mis in mijn
hoofd. Gelukkig weet ik dit van mezelf en kan ik het meestal voorkomen. 

Ik zal dan ook heel blij zijn als eind december eindelijk deze bouwput

klaar is en ze allemaal vertrokken zijn uit onze wijk.

Een rommelige periode

Een rommelige periode

Er wordt sinds maart dit jaar flink verbouwd in de wijk waar ik woon.

Een heleboel woningen worden grondig aangepakt en vernieuwd.

Dat is hartstikke goed en sta ik ook volledig achter. Het is alleen heel
moeilijk voor mij om me af te sluiten voor al het bouwlawaai. 

Vorige week had ik de hele week hoofdpijn vanwege de snerpende

geluiden. Ik kan daardoor niet meer goed doen wat ik wil doen omdat
dit me al mijn energie kost.

Als ik smorgens wakker wordt heb ik veel tijd nodig om op gang te komen.

Ik ben geen ochtendmens. Mijn hoofd moet rustig dingen verwerken en op

een rijtje zetten voordat ik er weer nieuwe informatie bij kan hebben. Zo had

ik afgelopen weekend best een druk en emotioneel weekend, daar was
mijn hoofd nog even mee bezig. Omdat er buiten veel lawaai is krijg ik

de kans niet om alles rustig te verwerken en loop ik vol. Hoofdpijn

is dan het gevolg en ik kan niks meer.

Gelukkig heb ik de ideale oplossing gevonden. Ik kan vanaf volgende week

bij mijn lieve ouders in Nieuwegein terecht samen met mijn katten. Op deze

manier heb ik niet iedere dag last van hoofdpijn en kan ik op mijn eigen
tempo dingen verwerken. Dat is voor mij heel belangrijk namelijk.
Vanmiddag heb ik een gesprekje op mijn werk waarin ik kan aangeven

dat ik de komende periode bij mijn ouders ga logeren,
Ik ben erg blij met mijn werk en met tekenles.
Ze geven me de ruimte die ik nodig heb.

Het is fijn dat ik na 4 jaar in Driebergen te wonen eindelijk mijn plekje heb

gevonden met vrijwilligerswerk en de tekenclub. Ik kan bij beide activiteiten

volledig mezelf zijn en voel me op mijn gemak. Ook weet ik nu waar ik met

alles terecht kan zoals bijvoorbeeld als mijn fiets stuk is heb ik een goede

fietsenmaker gevonden en ik weet ook nu waar ik mijn papier kan

inleveren hihihi. Het heeft even geduurd maar ik kan 2019 af gaan sluiten
straks met een zeer tevreden gevoel. Nu nog even de bouw
periode overleven!

Geluk zit in jezelf

Geluk

Geluk zit hm in hele kleine dingen

Dingen waar je hart van gaat zingen

Geluk vinden is een groot goed

dat geef een mens hoop en moed

Dit kan bijvoorbeeld zijn:

Een vriendelijk gedag 

of zomaar een lieve lach

Daarvan wordt ik altijd erg blij

en zet ik mijn zorgen even opzij

Dit is ook heel erg fijn:

Kleine leg puzzeltjes maken

Een tekening die anderen raken

Een hobby waarmee je mensen ontmoet

en wat je zelf ook erg goed doet

Geluk is niet groot het is heel klein

Het zit in ieders hart bij iedereen

kijk maar eens goed om je heen

Geniet van alles wat je raakt en ziet
Dan vergeet je sneller je verdriet

Paniek in de tent

Schreef ik vorige keer nog een happy de peppy blog de week erop is

het gevoel alweer helemaal anders. Ik had afgelopen maandag een

best wel grote paniek aanval die er behoorlijk ingehakt heeft.

Gelukkig heb ik meteen de juiste stappen ondernomen zoals de huisarts

gebeld en mezelf even wat rust gegunddoor deze week niet naar het

vrijwilligerswerk te gaan. Ik heb nu eenmaal veel

tijd nodig om dingen voor mezelf te verwerken en op een rijtje te zetten.

Paniek in de tent

Ik werk sinds kort 3 uurtjes in de week op een creatieve activiteit voor

een groep ouderen. Ik vind het werk zelf ontzettend leuk. Ik hou ervan om

te zorgen voor een ander. Helaas kost het mij 2 a 3 dagen om bij te komen

van 3 uur werken. Ik ben hier enorm van geschrokken. Nu was het
natuurlijk vorige week ook wel achterlijk heet dus ik hoop dat het daaraan
lag en dat het vanzelf beter zal gaan met de tijd. Toch had ik afgelopen
maandag een grote paniekaanval. Is dit het wel waard om 3 dagen bij te
moeten komen van 3 uur werken?
Kan ik alles eromheen nog wel bolwerken? Ik heb direct te huisarts

gebeld om een afspraak te maken bij een psycholoog en vrijwilligerswerk
even afgezegd. Ik heb veel tijd nodig voor mezelf om dingen te verwerken
en op een rijtje te zetten.

Steun en zorg 

Gelukkig kon ik woensdags al terecht. Ik vind het fijn dat mijn huisarts de

problematiek waar ik mee worstel serieus neemt en goed begrijpt.
Dat geeft vertrouwen dat ik de zorg krijg die ik nodig heb op dat moment.
Het gesprek met de psycholoog was erg fijn, ik kon mijn verhaal doen en
ze wil me graag verder helpen met deze situatie. Het is voor mij namelijk
een gevoel dat ik dit traject niet alleen aan kan. Het geeft mij nog te veel
druk omdat ik in mijnachterhoofd heb: Wat als het weer niet lukt kan ik
mezelf dan 100 % laten afkeuren bij het UWV? Kan ik dan de rust krijgen
om niet meer te moeten voldoen aan werkdruk terwijl dit niet haalbaar is?
Ja ik heb kwaliteiten en talenten maar ik heb ook dingen die het mij
bemoeilijken en hoeveel begripis daar nog voor van het UWV?

Twitterliefde

Ik voelde me erg verdrietig en kwetsbaar de afgelopen dagen en ik heb
hierovermijn zorgen geuit op twitter. Wat kreeg ik veel steun, liefde en
begrip van jullie.Het doet mij goed dat ik open kan zijn over waar ik
tegenaan loop inhet leven.Het is belangrijk om niet met deze dingen rond
te blijven lopen en ik weet dat ik de juiste stappen onderneem als ik
mezelf zo kwetsbaar voel.

Het is goed omme dit te beseffen. Misschien moet ik accepteren dat ik niet
kan werken op de manier die de maatschappij van mij verwacht maar ik
kan wel voor mezelf zorgen en op mezelf wonen en dat is voor mij
een belangrijk gevoel voor mijn eigenwaarde.