Geen slechte wereld!

De wereld is niet ‘alleen maar slecht.’

Het is wat je er zelf van maakt. Hoe kijk jij naar de wereld om je heen? Wat leer je van de situaties die je tegen komt? Mijn motto is altijd: Wat je geeft krijg je terug, dus ga met mensen om zoals je zelf ook behandeld zou willen worden.

Geloof mij maar, of als je mijn andere blogs gelezen hebt dan weet je het wel, mijn leven is echt geen rozengeur en maneschijn. Het is maar net hoe je er tegen aan kijkt of hoe je het leven ervaart. Ik heb 12 jaar in een depressie gezeten dus ik weet wel waar ik over praat.
Op een dag bedacht ik me: dit is mijn leven en het is goed zoals het is. Als andere mensen mij niet kunnen accepteren zoals ik ben dan is dat hun probleem niet het mijne...dat is weer 1 zorg minder. Goed dit klinkt best wel hoogdravend maar dit is mijn manier om met de samenleving om te gaan.

Soms vind ik het zonde dat ik zo lang de wereld alleen maar donker en zwart zag. Ik vond het zo moeilijk mezelf staande te houden. Toch geeft juist de gedachte dat ik nooit meer zo diep in de put wil zitten mij kracht om positief en sterk te blijven, wat er ook gebeurd!
Zo is de situatie waar mijn vriend en ik nu in zitten niet bepaald positief. We zitten beiden thuis, pas ontslagen van het werk en allebei op zoek naar een nieuwe baan. Toch heeft het naar onze mening geen zin om bij de pakken neer te gaan zitten. Wij blijven vertrouwen houden in de toekomst en ik zie voornamelijk alleen maar kansen in het nieuwe jaar. Als god ergens een deur dicht doet wordt er ergens anders een raam open gezet. is ook een mooie uitspraak. Het is goed om op zijn tijd  nieuwe uitdagingen aan te gaan en vertrouwde routines de deur uit te gooien.

Laten we met zijn allen een nieuwe uitdaging aangaan: meer respect en compassie voor elkaar! Ik geloof in de mensheid, geloof jij het ook?

Een EVC Cursus op de SW

Begin dit jaar kreeg ik een brief thuisgestuurd van de wsw. Er werd een EVC Cursus gegeven en ik was verplicht om hier aan deel te nemen. Deze cursus zou gericht zijn op wat je kunt. In april begon de cursus na een eerste kennismaking. Het leek mij wel goed om deze cursus te doen, want ik wilde zelf ook wel nu eens zwart op wit hebben wat mijn kwaliteiten zijn.

De cursus zou in totaal zo’n 6 keer plaatsvinden. Steeds met dezelfde groep mensen. Je moest bewijs kopiëren van alles wat je tot nu toe in je leven had bereikt en had gedaan. Op die manier hadden ze een goede graadmeter welk niveau je had. je zou dan ook nog twee persoonlijke gesprekken krijgen. Het leek mij wel interessant om te weten te komen welk niveau ik nu uiteindelijk zou hebben dus vol enthousiasme zocht ik alle benodigde papieren bij elkaar. Zo haalde ik ook mijn MBO niveau 2 diploma te voorschijn en wat stukjes die ik geschreven had voor de nieuwsbrief van VCFs. Ook voegde ik papieren bij van de UWV zodat ze een compleet beeld van me zouden hebben, ik wilde immers niet weer te hoog worden ingeschat!
Ik wilde een eerlijk en duidelijk beeld over zowel mijn kwaliteiten als mijn valkuilen.

De cursus leider was een aardige sympathieke man. Ik zat in een groep met ongeveer 7 andere deelnemers. De 1e keer was het natuurlijk kennismaken met elkaar. Er zaten een aantal allochtone mensen in de groep die aangaven dat ze de Nederlandse taal niet heel goed beheersten. Voor hun was deze cursus dus vrij lastig te begrijpen. Hier zouden ze echter bij geholpen worden, beloofde onze cursusleider.

Na een aantal groepsbijeenkomsten volgde er een persoonlijk gesprek met een coach van het EVC. Zij zou met de documenten, die inmiddels gekopieerd en gescand waren,  door middel van een interview toetsen wat de graadmeter was. Hierna zou dan een certificaat worden opgesteld en we zouden ook een rapportage krijgen. Tijdens de groepsbijeenkomsten werd er in een persoonlijke map gewerkt waar je allerlei vragen moest beantwoorden. Ook werd er een toets afgenomen op MBO-niveau om te kijken hoe hoog je niveau lag.

Tijdens het persoonlijke gesprek werd me verteld dat mijn toets niveau score lag op ruim MBO niveau 4! Mijn hart maakte een sprongetje van plezier, zouden dan nu éindelijk mijn kwaliteiten naar boven komen? Zou ik dan nu éindelijk op het juist niveau beoordeeld worden? Tijdens het gesprek werd verteld dat er ook met de leidinggevende van mijn afdeling zou worden gesproken. Zo zou het beeld over mij compleet worden. Ik voelde de bui al enigzins hangen, dus ik gaf aan dat het beeld dat over mij bestond niet klopte. Ze zou hiermee rekening houden zei ze.

Met een zweverig gevoel ging ik naar huis: zie je wel, ik was niet gek! Ik had altijd wel geweten dat ik wél een hoger niveau had dan me gegeven was! En nu kwam het er dan eindelijk uit! Wat zou ik nu met deze wetenschap kunnen? Ik droomde verder: voor mijn gevoel lag de wereld eindelijk aan mijn voeten: 30 jaar was ik en nu pas kwam ik tot bloei. Ach ja, laatkomers mogen er ook zijn, dacht ik grinnikend.
Ik kon niet wachten tot dat ik het EVC-certificaat had, dan zou ik namelijk ook de rapportage erbij krijgen en wie weet wat voor mogelijkheden ik nu zou hebben nu er eindelijk zwart op wit stond dat ik theoretisch gezien niveau 4 had?

In juni 2012 was het dan zover: de EVC uitreiking vond plaats. Nu ben ik persoonlijk niet dol op dit soort gelegenheden. Ik houd er niet van om te doen alsof ik het vreselijk naar mijn zin heb, maar ik was erg benieuwd naar mijn rapportage dus toog ik vol goede moed erheen samen met mijn vriend. Er werd een toespraak gehouden waarin nog eens werd benadrukt dat we trots mochten zijn dat we dit certificaat behaald hadden en het rapport thuis nog maar eens goed door moesten lezen, er stonden immers belangrijke dingen in.

Na de uitreiking gingen we gauw weer naar huis want ik wilde het rapport eens rustig en op mijn gemak doorlezen. Ik liet het eens goed tot me doordringen wat er nu eigenlijk stond. Naar mijn idee werd ik namelijk heel klein gehouden. Allereerst klopte het al niet mijn inziens dat het beeld over mij op de afdeling van de wsw werd geschept, terwijl ik tijdens de cursus al stage was gaan lopen. Ten tweede werd er in dit rapport wel heel erg benadrukt wat ik allemaal níet kon. Zo werd bijvoorbeeld omschreven wat je werkzaamheden waren op de afdeling en hoe je je plek weer netjes achterliet. Ten tijde van de cursus was ik nog maar net begonnen op mijn stage dus had ik in mijn map maar één werkdag op de sw omschreven. Nu stond er in het rapport: Anne weet heel goed hoe ze papier en plastic moet scheiden en in de juiste afvalbakken moet gooien. Ik dacht bij mezelf: ze zetten me neer alsof ik een kleuter ben!

Ook stond er in het rapport dat ik theoretisch scoorde op MBO-niveau 4 wat zeer hoog was, maar dat bij problemen ik erg leunde op mijn persoonlijke begeleider. Dit is ten eerste helemaal niet waar, er is maar 1 situatie geweest waar ik mijn begeleidster wel bij moest halen omdat er niet naar mij geluisterd werd. Als er niet naar mij geluisterd wil worden dan heb ik hulp nodig van derden maar verder kan ik veel dingen prima zelf!
Er stond ook niks in over goede begeleiding voor mij, of wat mijn toekomstmogelijkheden waren. Op alle fronten viel dit rapport ontzettend tegen. Ik was dan ook behoorlijk teleurgesteld. Ik had zoveel verwacht van deze cursus en dit rapport, en nu werd ik neergezet als een klein kind... Totaal respectloos vond ik het!

Ik besprak het rapport uitgebreid met mijn ouders en mijn vriend. Mijn ouders waren het ermee eens dat dit rapport geen eerlijk en helder beeld van mij gaf. Veel punten waren volgens mijn vader niet goed onderbouwd, wat hij ze erg kwalijk nam. Hoe kun je zwart op wit een beeld over iemand geven als er niet onderbouwd wordt op welke gronden dit gebeurd is?
We besloten in verweer te gaan. Mijn vader hielp me hierbij, want dit is een probleem wat je niet zomaar even aanpakt. Mijn vader is gelukkig erg goed in deze situaties. Hij weet welke instanties hij moet benaderen en kan op een duidelijke manier goed omschrijven wat het probleem is. Tsja, ik heb het niet van een vreemde zullen we maar zeggen...

Na wat over en weer gemail met de betrokken instanties, de sw buiten gelaten, werd erkend dat dit rapport niet aan de standaard eisen van een evc certificaat voldeed. Het was fijn dat ik gesteund werd in mijn gevoel. Nu werd er een afspraak gemaakt om een nieuw rapport te schrijven. De mensen van het EVC vonden het namelijk verschrikkelijk vervelend dat dit zo was gelopen. Ik moet zeggen dat ze het ook snel en nauwkeurig hebben opgepakt.
Ik kreeg ook in korte tijd een nieuw gesprek, want het vorige gesprek was niet goed weergegeven. Ze hadden erg veel waarde gehecht aan de mening van mijn afdelingschef terwijl die dus totaal geen goed beeld van me heeft. Ik vind het zeer kwalijk dat leidinggevenden op sw bedrijven in zoverre zo’n invloed hebben op deze rapportages dat er een totaal verkeerd beeld over een werknemer de wereld ingestuurd wordt. Nu ben ik gelukkig iemand die me niet zomaar in een hoek laat drijven, ik heb ouders, 2 zussen, een begeleider en een lieve vriend die me steunen.

Het tweede gesprek vond plaats op mijn nieuwe stage en ook dit was een fijn gesprek. Gelukkig kan ik goed situaties en problemen uitleggen, en vertellen hoe ik het ervaar, dat is een voordeel van mijn communicatieve vaardigheden. Ook werd er in het gesprek toegeven dat ze erg veel waarde hadden gehecht aan de mening van mijn leidinggevende op de sw. Wisten zij veel dat hun beeld over mij niet klopt. Er werd een tweede rapport opgesteld en dit was een veel prettiger rapport dan het andere. Er werd op een goede manier omschreven wat mijn kwaliteiten waren en wat mijn leerpunten zijn. Ook werd er omschreven dat het voor mij belangrijk is dat ik in een rustige omgeving met een goede sfeer mijn werk kan doen.

Helaas is mijn werkhouding niet toegekend omdat dit op mijn stageplek lastig te beoordelen was. Ik vind het lastig om nieuwe dingen te leren. Zo werd mij gevraagd om iemand in te werken. Dat heb ik niet gedaan omdat ik het niet goed durfde. Mede hierdoor is mijn doelstelling niet officieel gehaald, wat mijn niveau niet ten goede komt. Ik vind dit erg jammer. Mijn consulent heeft geprobeerd mij de doelstellingen te laten behalen, maar zij pakte dit niet op een goede manier op. Maar dat is weer een ander verhaal.

Tijdens de sollicitatietraining  die ik dit jaar volgde, sprak ik een docent van de wsw. Zij had mijn vraag over de leerdoelen die ik moest behalen voor het certificaat gekregen van mijn consulent. Ik gaf aan dat ik een diploma niveau 2 heb. Waarop zij toen zei dat het dan raar was dat ik een cursus moest volgen op niveau 1... Het is verwijtbaar dat het sw bedrijf hun huiswerk niet goed heeft gedaan over welk niveau ik heb, en dat ze me een cursus onder mijn niveau laten doen. Zo zie je maar, er moet nog veel gebeuren op het gebied van duidelijkheid in de sw-wereld. Ik vind dat iedereen moet worden behandeld op waarde en niet alleen op wat hij of zij niet kan. Ik hoop dat mijn ervaringen het beeld over de sw veranderen en dat er wordt gekeken naar oplossingen. 

Volg me ook op twitter: @houtsmaanne

Het jaar 2012

Het is alweer begin december, iedereen is bezig met sinterklaas en de aankomende drukke periode met de feestdagen. Tijd voor mij om eens terug te kijken naar het afgelopen jaar. Het was best een enerverend jaar voor mij. Er zijn veel mooie dingen gebeurd.
Zo mocht ik in februari voor het eerst een presentatie houden over mijn leven met vcfs. Dit deed ik voor studenten in Nijmegen. Gelukkig hoefde ik hier niet alleen heen, Ingrid ging ook mee om over haar dochter Yara te vertellen. Ik kende Ingrid al wel omdat ik meegewerkt heb aan een boekje met foto’s van kinderen en volwassenen met vcfs. Het was een leuke ervaring. Er waren niet heel veel studenten een stuk of 8 hooguit, maar ik vond het toch leuk om te doen.

In april  mocht ik voor de 1e keer gaan stage lopen buiten de wsw. Ik heb inmiddels 3 jaar in de sw gewerkt. Ik had gehoopt dat ik met behulp van de sw wel aan een betaalde baan (met begeleiding) kon komen. Die hulp lijkt inmiddels vervlogen, ze hebben me geen steek verder geholpen.
Ik ging stage lopen bij World Vision een christelijke organisatie die zich inzet voor kinderen in arme landen. Erg liefdevol werk en lieve mensen. Dit was voor mij een goede opstap om door te groeien buiten de sociale werkplaats. Ik kreeg een consulent die mij hierin moest begeleiden. Maar helaas klikte het niet en heeft ze niks concreets gedaan om mij verder te helpen. Ik neem haar dit behoorlijk kwalijk. Ik heb hier erg mee geworsteld het afgelopen jaar.
Ik kan best veel zelf, maar voor sommige zaken is het fijn als ik wat duidelijkheid en overzicht krijg. Die kon zij mij niet bieden wat erg jammer is. Ik werd op mezelf terug geworpen. Toch is dit uiteindelijk alleen maar goed voor mij geweest want ik ben nu veel zelfstandiger.

Mijn stage bij Hoezo Anders heb ik bijvoorbeeld ook helemaal zelf geregeld. Ik kende Daniëlla al een tijd en ik wist dat zij een stichting had opgericht. Ik zag dat Hoezo Anders in vrij korte tijd al behoorlijk gegroeid was en ik besloot om de stoute schoenen aan te trekken en haar te vragen of ze hulp kon  gebruiken in de vorm van een stagiaire. En ja, dat kon ze!
Na overleg met mijn consulent kon ik aan de slag voor Hoezo Anders. En dat bleek hartstikke goed uit te pakken! Ik heb helemaal mijn plekje gevonden. Omdat ik zelf uit ervaring kan spreken waar je tegen aan kunt lopen al opgroeiende als je een niet-zichtbare beperking hebt, kan ik veel informatie geven en delen. Ook vind ik het heel fijn om anderen te kunnen helpen. Dit is dus wat je noemt een win-win situatie!

Ook heb ik met het netwerk groepje waar ik in zit een film mogen maken over wonen en werken met vcfs. Dit was een unieke en bijzondere ervaring. Het is erg mooi dat we dit mogen doen en meer informatie en beeld over dit onbekende syndroom mogen geven! Op 29 november jl. hebben we de film gepresenteerd in het WKZ in Utrecht. We kregen een staande ovatie van de zaal (ongeveer 100man) wat dus een groot compliment was. Aan komende jaar wil ik nog veel meer gaan doen en bereiken met ons  groepje. We zijn met in totaal 5 meiden en ik heb het gevoel dat we nu de juiste formatie hebben om veel te kunnen bereiken. Ook krijgen we nu hulp van Gerdeke die ons helpt met de dingen waar we moeite mee hebben zoals de uitvoer van ideeën en planning. Ideetjes hebben we immers genoeg alleen missen we soms het overzicht hierin. Het is fijn dat zij ons hiermee helpt!

Op 16 oktober had ik een gesprek met mijn consulent waarbij Daniëlla ook aanwezig was. Zonder mij van te voren op de hoogte te stellen zat er ineens ook iemand van personeelszaken bij. Ik voelde de bui dus al wel hangen op dat moment. Er werd mij verteld dat ik me niet snel genoeg ontwikkeld had en nog steeds een afstand had voor de arbeidsmarkt. Ik vind dit een erg vreemde conclusie gezien het feit dat ze me nauwelijks gezien hebben het afgelopen half jaar, me nergens bij geholpen hebben en dan ook geen mening daarover kunnen hebben als je het mij vraagt! Nu is het wel zo dat ik nog steeds erg kwetsbaar ben en snel van slag. Na dit gesprek had ik een aantal dagen het gevoel alsof ik een hersenschudding had. Ik had namelijk de keus gekregen om terug de Wajong in te gaan of beschermd te blijven werken op de wsw. Nu was mijn keuze niet zo moeilijk, op de wsw kon ik niet leren wat ik moest leren op de werkvloer. Het werk wat ze daar aanbieden is gewoon te simpel om mezelf te kunnen ontwikkelen. Ook heb ik me nooit prettig gevoeld op deze locatie van de wsw. Ik was dus blij dat ik eindelijk de keuze kreeg om weg te gaan. Nu is het alleen de vraag of ik van mijn wsw-indicatie label af kan komen. Dat is dus nog even afwachten en nog even spannend.

Gelukkig kan ik gewoon bij Hoezo Anders mijn werk blijven doen en dat geeft me een nuttig en veilig gevoel. Ik vind het fijn om andere mensen te helpen. Het is mijn doel ervoor te zorgen dat jonge mensen met een niet-zichtbare beperking sneller de juiste hulp kunnen vinden en tegen minder problemen hoeven aan te lopen dan ik. Ook wil ik graag dat VCFs bekendheid krijgt bij het grote publiek zodat je niet eeuwig hoeft uit te leggen wat het is. Ik schrijf dit ook op voor ouders van jonge kinderen met vcfs zodat ze wat handvatten krijgen in hun zoektocht naar informatie.
Op deze manier kan ik wat betekenen voor anderen en nuttig zijn. Want is dat niet wat ieder mens wilt, een nuttige bijdrage kunnen leveren?

volg me ook op twitter: @houtsmaanne