Druk, druk, druk
De afgelopen tijd heb ik niet meer geschreven mijn tijd en hoofd zit vol met school en stage. Op 10 november krijg ik de proeve al uitgereikt, dan moet ik gaan laten zien dat ik in de praktijk kan wat er van me verwacht wordt. De afgelopen weken heb ik hard gewerkt op stage om ervoor te zorgen dat ik klaar ben voor de proeve.
Persoonlijke ontwikkeling
En het heeft zijn vruchten afgeworpen. Op mijn eigen tempo blijf ik mezelf ontwikkelen. Voor mijn gevoel ben ik er bijna. Toch liet ik afgelopen vrijdag de moed weer even zakken. Het was het einde van een vermoeiende dag. Ik werkte samen met een invalkracht wat de afgelopen tijd meer regel dan uitzondering is. Ik wilde graag naar huis dus ik had alles ‘even snel’opgeruimd. Mijn praktijkbegeleidster kwam kijken of alles in orde was voordat ik naar huis ging...maar helaas ze vond nog het een en ander dus moest ik langer blijven zodat alles netjes achterbleef.
Ik laat me niet beperken!
Op dat moment zonk de moed me even in de schoenen. Het is zo veel wat je moet kunnen! En ik wou maar dat het makkelijker ging bij mij! Ik loop er nog regelmatig tegenaan dat nieuwe dingen aanleren voor mij niet zo makkelijk is. Maar ik wil zo graag! Ik vecht er keihard voor om dat papiertje te halen en uiteindelijk een betaalde baan. Ik besprak het met mijn praktijkbegeleidster want ik wordt er soms zo moedeloos van. Ik heb veel goede kwaliteiten maar helaas ook een beperking. Toch wil ik me niet laten beperken!
De eeuwige twijfel
Toch vraag ik mezelf regelmatig af; vraag ik niet te veel van mezelf? Wil ik niet te veel? Wat nu als het straks weer verkeerd gaat als ik aan de slag wil. Ik wil echter niet mijn koppie laten hangen door negatieve gedachten. Ik zet mijn schouders eronder en zet mijn beste beentje voort. Hoe lastig het ook is ik weet dat ik het kan. Pas zei een van de mensen nog: Ik vind jou heel geschikt voor dit werk!’ Een beter compliment kun je niet krijgen als je het mij vraagt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten