Ik maak nooit wat mee...

‘Anne waar is Mickey?’ Gewoon hier bij mij hoezo?’ ‘Max zit op het dak.’ ‘Wat?’ ‘Max zit op het dak!’ Zei mijn vader ongerust. Ik stormde naar de zolder en hapte naar adem. Daar zat Max op het hoogste puntje op de nok van het dak zielig te mauwen. Ik voelde een enorme angst en paniek aanval opkomen. Hij moest er vanaf en wel zo snel mogelijk! Ik begon uit het raam te roepen: ‘Max, Mááx!’ Max mauwde ongelukkig terug hij durfde niet naar beneden te komen. Hij werd alleen maar angstiger. ‘Anne.’ ‘Je moet niet uit het raam hangen daar wordt die kat alleen maar angstig van.’ ‘We moeten de brandweer bellen! Hij komt er alleen nooit af!’

De katten en ik zijn inmiddels aardig gewend bij mijn ouders. Gister heb ik me officieel in laten schrijven in Nieuwegein. ik zat rustig een boekje te lezen want ik had nogal een drukke dag gehad. Mijn katten mochten even buiten mijn slaapkamer scharrelen in het grote huis van mijn ouders toen ik hoorde dat Max op het dak zat.

Paniek

Ik heb eerst geprobeerd Max er af te krijgen door h’m te lokken met wat lekkers maar hij durfde niet. We belden de brandweer voor advies. We moesten de kat een uur met rust laten dan zou hij misschien wel naar beneden komen zei de dame aan de telefoon. Als dat niet gebeurde, dan moesten we nog een keer bellen. Wat was dat moeilijk! Ik besefte dat de kat alleen maar angstiger werd van mijn paniek reactie. Ik moest mezelf dwingen om rustig te blijven. Na een uur belden we de brandweer weer op. De kat zat nog steeds op het dak, wat nu?

De brandweer

Er werd overlegd wat er moest gebeuren. Het was heel spannend, zouden ze kunnen en komen helpen? Gelukkig kwam de commandant een kijkje nemen. Hij stelde ons gerust. Hij liet een ladderwagen uit IJsselstein naar ons huis komen. Vervolgens ging het allemaal heel snel.

De brandweerwagen was er binnen no time en een dappere brandweerman vroeg aan mij hoe de kat heette en hoe hij hem het beste kon benaderen. ‘Max heet hij je kunt proberen te zeggen rustig maar het is goed kom maar.’ Hij ging zijn best doen antwoordde hij. Hij klom in het bakje dat aan de ladder hing en werd omhoog getakeld.

Spannend spektakel

Er kwamen wat kijkers op het spektakel af en er was zelfs een fotograaf gekomen om foto’s te maken. Ik dacht dat heb ik weer. Het was even heel spannend of Max wel zou blijven zitten maar gelukkig kon de brandweerman hem op tijd pakken. Max was gered! Ik kreeg het mandje overhandigd waarin de stoute kat luid zat te miauwen. Ik rende naar boven om hem veilig op zijn kamer op te sluiten. Ik ging weer terug om de brandweermannen uit de grond van mijn hart te bedanken. Wat was ik opgelucht!

Rust in de tent

Even later was alles weer rustig en zaten mijn ouders en ik nog even na te praten. ‘Nou je hoeft niet te klagen dat je nooit wat mee maakt met mij in huis,’ grapte ik. Mijn ouders lachten. ‘Je hebt meteen vrienden gemaakt met de hele buurt iedereen weet dat je er nu bent.’ ‘Het is nu echt officieel,’ zei mijn moeder grinnikend. Gelukkig is het goed afgelopen. Wat een spannend avontuur! En Max? Die ligt nu heerlijk op de luie stoel ontspannen te genieten en te mijmeren over zijn volgende uitstapje...