Waarom de participatiewet voor mij niet werkt

Waarom de participatiewet voor mij niet werkt

Graag wil ik u hierbij mijn ervaringen op de arbeidsmarkt sturen zodat u

begrijpt hoe ingewikkeld het is voor mij en vele anderen met een Wajong
om op de arbeidsmarkt te komen en te blijven. Ik hoop dat u mijn brief
met aandacht en begrip zult lezen.

In januari 2016 studeerde ik vol trots af van de opleiding Maatschappelijke zorg

MBO 3. Ik was er klaar voor om de arbeidsmarkt op te gaan. Omdat mijn
eerdere ervaringen op de arbeidsmarkt mij hadden geleerd dat ik meer tijd
nodig heb om ingewerkt te worden en collega’s mij vaak niet begrijpen
omdat je niks aan mij ziet ‘maar wat is er dan precies aan de hand want je merkt
wel het een en ander aan me, ‘ besloot ik mij bij het UWV aan te melden
voor een job coach traject. Ik hoopte op deze manier het stukje onbegrip
weg te halen door alvast eengoede communicatie te hebben dat ik
een Wajonger ben.

In september 2016 startte ik vol goede moed bij een verzorgingshuis waar

ouderen met dementie wonen. Dit is precies de doelgroep waar ik hart
voor heb. Juist omdat ze merken dat er met mij iets is maar de vinger er niet
precies opkunnen leggen voelen ze zich sneller vertrouwd met mij omdat
ze zien dat ook ik worstel met bepaalde situaties net als zij, dit schept
een band. Tijdens het kennismakingsgesprek met de manager vertelde ik
over mijn achtergrond als Wajonger en de beperking die ik heb omdat ik
eerlijk wilde zijn hierover naar haar toe. Ze liet mij vrij in mijn keuze of ik
het wel of niet aan collega’s wilde vertellen.
(Ik had de kans om hier een betaald contract te krijgen.)

Het is altijd lastig voor mij vertel ik het wel of niet? Je ziet niks aan mij

maar ik wil ook niet anders behandeld worden als mensen weten dat ik
een beperking heb. Ik heb een beperking maar dit betekent niet dat ik niks kan.
Er zijn gewoon een aantal dingen waar je rekening mee moet houden.
Ik besloot om alleen degene met wie ik direct samenwerkte te vertellen
dat ik een beperking heb en niet de rest van het team.
Dat kon altijd nog mocht het nodig zijn als situaties ingewikkeld

werden met collega’s.

Ik vond het een fijne werkplek en ik voelde me thuis met de bewoners en

collega’s.Er waren echter al gauw dingen waar ik veel moeite mee had.
Ik had last van angsten waarvan ik me niet gerealiseerd had dat ik daar
zoveel last van had.

Als ik naar mijn werkplek ging wist ik nooit wat ik kon verwachten.
Ik stelde me bijvoorbeeld in dat ik op afdeling 2 een activiteit ging doen
met de bewoners daar maar dan was er een filmmiddag georganiseerd i
n de hal en verliep de middag totaal anders dan ik verwacht had.

Ik probeerde er zo goed en kwaad als het ging mee om te gaan maar als

er zich zo’n situatie voordoet kreeg ik sneller hoofdpijn omdat mijn hoofd
nieuwensituaties moest verwerken wat ik niet ingeschat had.
Door de beperking die ik heb gaat de informatieverwerking in mijn hoofd
langzamer waardoor mijn hoofd sneller ‘vol’ zit. Ik moest het dan vaak
na twee uur laten afweten omdat ik simpelweg de informatie en prikkel
stroom niet meer goed kon verwerken.
Het stofje dat dopamine heet en de prikkels reguleert werkt bij mij
niet goed genoeg waardoor deze situaties lastig zijn voor mij.

Ik heb de onbekende aandoening 22q11. Op de 22e chromosoom

ontbreekt een mini stukje informatie waardoor dit syndroom ontstaat.
Het uit zich in ruim 196 verschillende kenmerken en heeft op ieders leven
die het heeft een grote invloed. Bij mij uit het zich voornamelijk in wat ik
al eerder genoemd heb dat de informatie bij mij langer duurt voordat
het verwerkt is. Hierdoor heb ik langer de tijd nodig om ingewerkt te
wordenop een werkplek en moet er net wat meer rekening gehouden worden
met mij. Het blijft echter lastig om het uit te leggen niet alleen omdat
niemand er ooit van gehoord heeft maar ook hoe het op mij van invloed
heeft en waar ik precies last ervan heb. Ik heb onder andere ook
enorm veel moeite om om te gaan met druk en ik heb regelmatig
last van paniekaanvallen.

Ook ervaar ik veel last van angsten en sombere, negatieve buien wanneer

ik weer eens tegen onbegrip aanloop. Desondanks heb ik altijd mijn
keiharde bestgedaan om toch aan het werk te komen in deze maatschappij.
Dat dit ondanks al mijn pogingen niet gelukt is, is iets dat mij diep in
mijn hart en ziel geraakt heeft, want ik heb er echt alles aan gedaan
om aan het werk te komen.

Mijn conclusie is dat ik ‘gewoon’ te langzaam ben om mee te komen op het

snelheids tempo wat deze maatschappij heeft opgezet. Zelfs met een
Wajong achtergrond wordt er geen rekening gehouden met je door
werkgevers en dat is iets waar veel aan verbeterd moet gaan worden.
De beeldvorming mbt de Wajong moet vele malen beter dan het nu is
en ipv met strafsancties te komen als de 5% korting om mensen sneller
aan het werk te krijgen raad ik aan om dit op een andere manier aan
te pakken. De 5% korting heeft op mij juist het averechtse effect gehad,
ik zit sinds januari dit jaar ziek thuis omdat het me allemaal teveel werd.

Ik zie op dit moment voor mijzelf geen toekomst om in de maatschappij

aan het werk te komen en dat is doodzonde want ik heb vele goede
kwaliteiten en eigenschappen die ik in kan zetten in bijvoorbeeld
de zorg omdat hier echt mijn hart ligt. Helaas lukt zelfs vrijwilligerswerk
me niet omdat mensen niet begrijpenwaarom ik moeite heb met de basis
dingen aanleren zoals bijvoorbeeld de dagelijkse rituelen als het zetten
van koffie of het dekken van de tafel.

Ik moet mezelf hierdoor continue blijven verdedigen en uitleggen en
dat kost mij enorm veel energie en gaat ten koste van het goede
werk dat ik zou kunnenbetekenen voor de mensen die zorg nodig hebben.

Als u gaat kijken naar het verbeteren van de Wajong en om zoveel

mogelijk mensen aan het werk te krijgen kijk dan goed naar een ieders
persoonlijke situatie en scheer niet een heleboel mensen over 1 kam.
De 5% korting heeftmij diep geraakt en met mij vele anderen omdat dit
gewoon enorm oneerlijk is.

Ik ben zeer dankbaar dat de loondispensatie van de baan is en ik hoop dat

hiervoor een beter en eerlijker plan gaat komen om mensen zoals wij aan
het werk te helpen op een goede manier die voor een ieder werkt en haalbaar is.

Dank voor het lezen van mijn verhaal.

Anne Houtsma